Eindelijk weer even samen: ouders zien zoon terug in de Tante Rikie Express

De 14-jarige Wouter heeft zijn ouders al weken niet meer gesproken. Door zijn autisme woont hij sinds eind februari bij zorginstelling De Lichtenvoorde in Groenlo. Verheugd stapt hij de vrolijk versierde SRV-wagen binnen.

'Ha jongen, wat heb je een mooi t-shirt aan!', roept zijn moeder. Ook zijn vader en 18-jarige zus kijken naar hem, vanachter het plexiglas. En de hond van het gezin is mee.

Wouter vertelt welk cadeau hij voor zijn verjaardag wil hebben en hoe hij zijn tijd doorbrengt. Ook wil hij weten wat zijn ouders nu in hun vrije tijd doen. 'Stuur je een foto als de nieuwe badkamer klaar is?', vraagt hij.

Zo'n dertig ontmoetingen als deze vonden deze week plaats in de oude SRV-wagen. Komende week volgen er nog vijftig. 'Het zijn heel emotionele ontmoetingen', zegt begeleidster Annemiek Dekkers.

'De behoefte is heel groot. Dus de ontlading als ze elkaar hebben gezien is ook groot. Bij het weggaan zijn er vaak tranen.'

De SRV-wagen wordt al langer door Zwarte Cross uitgeleend aan de zorginstelling en komt nu goed van pas. 'Tante Rikie Express', staat er op de voorkant geschreven.

De bankjes aan de binnenkant zijn bekleed met bloemetjesplastic. Na elk bezoek wordt de bus grondig gedesinfecteerd. De cliënt en de familie stappen elk via een eigen ingang de wagen in en uit.

'Eindelijk weer eens een keer dichtbij mijn zoon', verzucht Wouters moeder Annemarie de Ridder. Ze is blij haar zoon weer eens goed te kunnen spreken. 'Anders sta ik op het parkeerterrein en hij aan de andere kant bij het gebouw. Die gesprekjes zijn maar kort en niet privé. Nu kun je meer samen delen.' 

'Ik denk dat mensen niet snappen hoe het voor ouders en kinderen is in deze situatie. We horen heel veel over eenzame ouderen, maar niet over kinderen die dus ook heel alleen zitten zonder ouders.' Toch weet Wouters moeder dat de zorginstelling wel de beste plek is voor haar zoon. 'Als hij al die weken bij ons thuis was geweest, was het geheid fout gegaan.'

Voor Wouter is het een bittere pil dat hij zijn familie niet meer dagelijks kan zien. 'Heel vervelend. Want je gaat van heel veel contact naar helemaal niks meer', zegt hij. 'Het was fijn weer eens langer dan een minuut met mijn gezin te praten. En om mijn zus te zien, want die kan nooit mee.'

De ontmoetingswagen rijdt langs verschillende locaties van De Lichtenvoorde en blijft rijden zolang cliënten hun families niet kunnen zien door de coronamaatregelen.

Dinsdag, woensdag en donderdag staat het busje in Aalten.