Tom maakt de belofte aan zijn dochters waar

Tom kocht de Citroën, ofwel de Snoek, een kwart eeuw geleden met zijn vrouw. Elf jaar geleden zette hij de klassieker in een kas in opslag en de laatste tien jaar stond de wagen zelfs volledig stil. Tom had het simpelweg te druk met andere zaken om nog veel tijd en aandacht te besteden aan de oude auto, die bovendien wat mankementen had.

De belofte aan zijn dochters, om hen aan het einde van hun middelbareschooltijd weg te brengen in de Snoek, dwong hem eerder dit jaar echter tot actie. "Zes jaar geleden was dat een veilige belofte", zegt Tom. "Maar een maandje of drie geleden moest ik toch ineens ernstig aan de bak." Hij haalde de auto weer op en stripte hem van begin tot eind. Het werd een tijdrovend klusje waar talloze uren in zijn gaan zitten, maar de Oosterbeker klaagt niet.

Zijn hart gaat namelijk nog steeds sneller kloppen als hij de auto ziet en ermee bezig is. "Ik vind het een heel mooie en bijzondere auto. Technisch is het best een rare auto, er zitten allerlei bijzondere constructies in. Er is eigenlijk geen auto waar in één keer meer vernieuwing in is aangebracht dan deze. Technisch vind ik het dus ook erg leuk. Complex, maar het werkt nog steeds."

De buurman heeft het project de laatste maanden gestaag zien vorderen. "De auto staat wel in de weg, hè? Onze auto kan er nu niet staan", zegt hij vanuit de deuropening. Hij begint te lachen. "Nee, hoor. Het is hartstikke mooi. Hij heeft hem helemaal uit elkaar gehaald en gedemonteerd, en daarna gemonteerd. Ik sta er enorm van te kijken hoe hij het doet. En ook nog in vrij korte tijd", klinkt het complimenteus.

Toms vrouw is stiekem wel blij dat de klus er nu zo goed als op zit, zegt ze lachend. "Ik vond het te gek toen we er mee begonnen en hoe betrokken iedereen was, maar op een gegeven moment lagen de autobanken achter onze bank en de auto-onderdelen in de woonkamer, de keuken en de tuin. Overal waar je liep, lagen onderdelen. Toen wilde ik mijn huis wel terug. Dus ja, ik ben wel heel blij dat het voorbij is", schatert ze.

Toch is ze ook heel trots op het eindresultaat. "We hebben de Citroën destijds samen gekocht en zijn er veel mee op vakantie geweest. We hadden altijd zoiets van: we willen hem weer op de weg hebben. Maar hij was in zo'n slechte conditie..."

Dochter Sterre is apetrots dat het haar vader lukt zich aan zijn belofte te houden. Vrijdag worden zij en haar zusje in de klassieker van Oosterbeek naar het Stedelijk Gymnasium in Arnhem gebracht. "Dit begon eigenlijk allemaal zeven jaar geleden, toen ik begon met de middelbare school. Mijn vader zei toen: als jij je diploma haalt, haal ik je op in de Snoek. Ik ben onderhand een keertje blijven zitten, dus ik zei al: hé pap, ik heb je een jaartje extra de tijd gegeven", lacht Sterre.

Zij en haar zusje deden dit jaar beiden eindexamen en dus kon hun vader zijn woorden echt waarmaken. "Ik zei dat het nu wel tijd werd dat ding eens uit de kas te halen. Dus zodoende is dit ontstaan, het werd tijd om hem op te knappen. En dat is gelukt! Het was hier af en toe net een garage, maar hij deed het ook voor ons. Gelukkig zitten alle onderdelen nu weer aan de auto."