Deze wijnhandel bestaat al 179 jaar: 'Dit is zo'n mooi vak'

In de categorie ‘bekende Gelderse familiebedrijven’ staat de 179-jarige Arnhemse wijnhandel allesbehalve onderaan. Drie jaar geleden greep de wijnhandel nipt naast de titel ‘beste familiebedrijf van Gelderland’, een flinke prestatie aangezien meer dan tweederde van de Gelderse bedrijven een familiebedrijf is. De vierde generatie staat er inmiddels aan het roer, in de persoon van Marcel Donders.

In naam heeft hij niets gemeen met Antoon Robbers, de toenmalige burgemeester van Pannerden die in 1842 begon met Wijnhandel Robbers. De overeenkomst zit in de liefde voor de door druiven geschonken godendrank. Antoon had de handel als nevenfunctie; samen met zijn broer verhandelt hij wijn en sterke drank en maakt hij zijn eigen wijnazijn.

Een slechte keuze bleek dat niet. In 1850 verhuisde het succesvolle bedrijfje naar de Rijnkade in Arnhem, op een paar passen rechts van de schipbrug die Arnhem-Noord toen nog verbond met wat we nu kennen als Arnhem-Zuid. En ook die keuze pakte goed uit, want de ligging aan het water bleek ideaal voor de aanvoer van wijn. Met enorme aantallen tegelijk kwamen de vaten naar de winkel, een voorproefje van wat later een wijnkelder van ontzagwekkende omvang werd. De winkel is op oude foto’s herkenbaar aan de kenmerkende luifel met daarop ‘Wijnhandel’. Voorbijgangers op land én op water kunnen het niet hebben gemist.

Maar godendrank of niet, het eeuwige leven hebben de twee broers niet. Na hun overlijden zetten hun vrouwen de wijnhandel voort en voegen er hun eigen achternaam aan toe. En zo ontstaat dus de huidige naam van Wijnhandel Robbers & Van den Hoogen. Decennialang zit het bedrijf aan de Rijnkade. De jaren trekken voorbij zoals de schepen op de Rijn voorbij varen.

In 1904 dient zich verandering aan, luisterend naar de naam Joseph Donders, de overgrootvader van de huidige directieleden Marcel en Astrid Donders. Hij koopt zich in bij de Wijnhandel en neemt in 1912 zelfs de hele zaak over, zónder de naam van het bedrijf te veranderen. En er staat meer verandering op til; in 1926 verhuist de winkel naar Villa Carolinenburg aan de Velperweg, behorend aan de familie Donders. Het kenmerkende gebouw is tot de dag van vandaag het onderkomen van het wijnhuis, maar onderging wél een naamsverandering. ‘Villa Velperweg’, prijkt er op de gevel.

Wie vandaag de dag de winkel bezoekt, betreedt de oeroude wereld van wijn, gestoken in een fonkelnieuw jasje. Het familiebedrijf onderging in 2020 een flinke verbouwing, een megaklus waarvan de inkt nog nat was toen corona zich aandiende. Marcel Donders, die het bedrijf in 1994 overnam van zijn in 2008 overleden vader, krabde zich meermaals achter de oren: "Wij kregen wel klappen. Wij leveren veel aan de horeca, maar die ging in maart vorig jaar dicht. De levering aan de culturele sector hield op." Terugkijkend had corona 'best wel impact', aldus Donders.

Daar staat tegenover dat particuliere klanten de weg naar Arnhem bleven vinden. "Die dronken in de coronatijd een lekker glas wijn, en misschien nog wel méér dan daarvoor", klinkt het met begrijpelijk genoegen. Het draait in het familiebedrijf immers om wijn. Van een proeverij in de ochtenduren kijkt niemand er op. "Veel mensen drinken koffie in de ochtend. Wij proeven wijnen."

En daarvan ligt er in de enorme kelders aan de Velperweg meer dan genoeg. Door diverse uitbreidingen tellen de kelders inmiddels tienduizend vierkante meter. Er is dus ook ruimte genoeg voor een eigen wijnmuseum, dat al in 1983 de deuren opende en geesteskind was van de moeder van Marcel Donders: "Het bottelen gebeurde toen al ergens anders, en dus hadden we ruimte over. Mijn vader had ontzettend veel wijnattributen verzameld en het leek ons leuk dat allemaal te laten zien, samen met de grootste wijnbibliotheek van Nederland. De collectie groeit nog dagelijks en daar zijn we supertrots op."

In het museum ligt ook een eeuwenoude wijnfles uit de VOC-tijd met de wijn er nog in. Donders betitelt het museum en de omvangrijke kelders zelf als 'de best verborgen bezienswaardigheid van Nederland'. Het familiebedrijf is hoe dan ook een lofzang op wijn, de drank die Donders al op jonge leeftijd fascineerde: "Als klein kind was ik er al idolaat van. Ik vond het prachtig als mijn vader er op zondagavond mee bezig was, hoe de wijn werd overgeschonken in mooie karaffen. Op latere leeftijd hielp ik zelf mee met bottelen. Het is vrij logisch dat ik hier terecht kwam."

En de verbouwing in coronatijd, kwam die op z’n pootjes terecht? Het antwoord is ‘ja’. Donders: "Een feestelijke opening moest uitblijven, dus hebben we het gedaan in petit comité. Maar gelukkig was burgemeester Marcouch er wel bij om de openingshandeling te doen, samen mijn neefjes en nichtjes, de vijfde generatie van het familiebedrijf. Die staan klaar om het over te nemen." En meteen daar achteraan: "Nee hoor, die zijn nog veel te jong."

Donders noemt zichzelf 'tussenpaus' van het familiebedrijf, dat hij praktisch gezien in zijn eentje runt en als zijn kindje ziet. "Dat heeft voor- en nadelen. Je kan zelf alle besluiten nemen, er is geen tegenspraak. Maar het is andere kant heerlijk om een klankbord te hebben. Sparren kan ik gelukkig wel met mijn broer en zus. Onder het genot van een heerlijk glas wijn, natuurlijk. Ik heb echt het leukste vak ter wereld."