Beert heeft 162 telefoons, maar belt liever niet

Meteen als de deur in het centrum van Harderwijk openzwaait, valt de verzameling op. De muren van het halletje zijn bekleed met telefoons. De laatste en 162e telefoon is een miniatuur van een vliegtuig. Met motorlawaai en mitrailleurgeluid wordt de eigenaar op een oproep geattendeerd. "Een echte mustang, een vliegtuig van de oorlog."

Beert Smit is duidelijk trots op zijn verzameling, die begon met een telefoon met slechts vier knoppen. "Kon je vier mensen mee bellen. Dus de dokter, dat soort mensen. Meer niet."

Zijn eerste telefoon was er eentje van de legerdump. Daarna ging het hard. "Van het een kwam het ander. 'Ik heb nog wel een telefoon voor je', en een ander: 'ik heb ook nog wel een telefoon voor je' en langzamerhand kreeg je er steeds een bij. En uiteindelijk zie je het: 162 stuks."

Verdere uitbreiding van de collectie wordt wel een uitdaging. Mevrouw Smit gunt haar man zijn hobby, maar alleen zolang die tot de hal beperkt blijft. "Ik mag ze van moeders niet in de huiskamer zetten. Die zegt 'je mag ze wel sparen, maar enkel in de hal'."

Beert Smit heeft ook nog een telefoon 'gewoon een met drukknoppen', maar verwijst eventuele bellers meestal naar het mobieltje van zijn vrouw. "Ik word liever niet gestoord."