'Ne koo in de kont kieken', Linda leert plat proaten tijdens de maand van het dialect

De Achterhoek voelt voor mij als thuiskomen. Ik ben namelijk geboren in Winterswijk dus enigszins zelfverzekerd rij ik van Arnhem naar Doetinchem. Vanwege corona is mijn dialectles niet bij het het erfgoedcentrum Achterhoek & Liemers, maar bij Hans thuis. 'Komt d'r in', krijg ik te horen als Hans de deur opent. Ik krijg koffie met gebak van zijn vrouw Rita. 'Goed volk', zoals ze in de Achterhoek zouden zeggen.

We keuvelen wat aan de keukentafel en dan neemt meester Hans het over. Hans is uitgeroepen tot ambassadeur van het Achterhoekse dialect. Hij geeft namens het erfgoedcentrum de dialectles 'Wiesneus', op scholen. Zo'n 70 scholen doen mee aan het project. Vandaag ga ik terug in de school banken. Ik krijg uitleg over de klinkers, medeklinkers en hoor dat Achterhoekers meesters zijn in het samenvoegen. 'Wat heb je' wordt dus 'wat he'j' en 'wat wil je wordt 'wat wo'j'.

Pienekuttel, bandrekkel, eerpels, kabbes, moes... Het ene na het andere Achterhoekse woord vliegt me om de oren en als een papegaai zeg ik alles na. Met deze basiskennis stuurt Hans me naar een boer in Halle. Hij heeft een boerderijwinkel waar ik boodschappen moet doen. Maar als ik voor de deur sta, krijg ik een black out. Ik bestel piepels in plaats van siepels(uien) en zelfs de opening loopt stroef. Ik spreek Nederlands, Duits en Achterhoeks door elkaar. Als we met de dieren aan de slag gaan, komen er weer wat woorden bovendrijven. Totdat ik de poggen moet voeren. 'Wat bunt de poggen ook alweer?' vraag ik Gerjo voordat ik de verkeerde dieren voer.

Als geboren Achterhoekse dacht ik dit appeltje wel even te schillen. Maar dat viel vies tegen. Ik schrijf me vast in voor een vervolgcursus Achterhoeks bij het erfgoedcentrum. En zodra het weer mag, sta ik vooraan bij een concert van Boh Foi Toch want 'Foi toch, wat is mien Achterhoeks slecht'.