Kritiek maakt doelman Piet Velthuizen sterker: 'Iedereen mag om me lachen'

Velthuizen belt zelf terug. Op de vroege zaterdagochtend als hij zijn bolide ergens op de A73 van Gelderland naar Limburg stuurt. De inmiddels 34-jarige keeper wil op verzoek zijn verhaal wel doen over de turbulente week die net achter hem ligt. De komst van Velthuizen bij Fortuna leidde in rap tempo tot de 'soap van Sittard'. Met een hoog opgelopen conflict in de technische staf, waarbij keeperstrainer Sieb Dijkstra het veld moest ruimen, tot gevolg.

Aanleiding voor de ruzie, die aan alle kanten naar buiten sijpelde, is de transfer van Velthuizen. Door een blessure (Yannick van Osch) en een plotseling vertrek (Alexei Koselev) was er plotseling sprake van een groot keepersprobleem bij Fortuna. Op voorspraak van technisch manager Sjoerd Ars uit Didam en hoofdcoach Sjors Ultee werd snel de niet fitte Velthuizen vastgelegd. Dat was een risico, want de doelman had eind 2017 op Cyprus zijn laatste officiële wedstrijd gespeeld.

Het leek Dijkstra, hij wilde een andere keeper halen, niet verstandig Velthuizen direct voor de leeuwen te gooien toen hij hem zag trainen. Ultee dacht daar anders over. Maar na 20 minuten viel de Nijmegenaar tegen FC Groningen al uit met een hamstringblessure. Fortuna kreeg de hoon van de voetbalwereld over zich heen en Velthuizen werd het mikpunt van spot. Dijkstra heeft inmiddels een advocaat in de arm genomen omdat Ultee hem 'onbetrouwbaar' zou hebben genoemd.

Velthuizen doet nu ook zijn verhaal. "Ik ben oud en wijs genoeg en had slimmer moeten zijn", zegt de keeper die in 2006 bij Vitesse doorbrak. "Maar je wil jezelf na zo'n lange tijd ook weer op de kaart zetten. Je bent voetballer, dan wil je altijd spelen. Dat is voor nu mislukt, ik had daar gewoon niet moeten gaan staan. Het was mijn eigen besluit om het te proberen. De keeperstrainer heeft het mij niet afgeraden. Samen hebben we hiervoor gekozen. Ultee vroeg of hij me kon opstellen en ik heb ja gezegd. Dan kan ik me ook nergens achter verschuilen."

"In de warming-up schoot het er al in en ook weer uit", vervolgt Velthuizen. "Bij het trappen bleef de hamstring een beetje hangen. We hebben er in de kleedkamer toen nog wel even naar gekeken. Ik had een paar weken niets gedaan en wist ook dat het achter in mijn hamstring niet helemaal goed zat. Ik ken mijn lichaam natuurlijk en weet hoe het zit. Als je er dan moet staan in de eredivisie, is dat niet makkelijk."

Hij is oprecht en openhartig, zoals we Velthuizen kennen uit zijn periode bij Vitesse waar hij opviel met zijn katachtige reflexen en zijn markante persoonlijkheid. In Arnhem was hij onomstreden en haalde hij op jonge leeftijd zelfs Oranje. Het speldje of haasje, dat voetballers krijgen bij hun debuut, gaf hij aan zijn zieke vader. Transfers naar Spanje, Israël en Cyprus brachten hem echter weinig nieuw succes. Pogingen bij AZ en Telstar om terug te keren, mislukten.

Trainer Andries Jonker betreurde dat zeer. "Hij straalde in alles uit dat hij terug wilde knokken. We kregen hem alleen niet fit. Maar ik had een ervaren en kleurrijk iemand als Piet Velthuizen graag onder de Telstar lat willen hebben." Maar ineens was daar dus Fortuna Sittard, de verrassende nummer negen van de eredivisie. Manager Sjoerd Ars uit Didam: "Piet is een doelman die gepokt en gemazeld is in de eredivisie. Hij staat er nog steeds goed op", vertelde de voormalig spits van De Graafschap.

Velthuizen wil die mooie woorden de komende maanden alsnog in de praktijk brengen. "In het voetbal krijg je de credits of de shit", weet hij als geen ander. "Kritiek is voer voor mij. Het doet me weinig. Ik kan er juist wel wat mee. Uit alles wat negatief is, haal ik iets positiefs. Anderen raken in de war, mij geeft dit een boost. Mensen mogen lachen wat ze willen en zeggen die Piet is te dik. Het maakt mij echt niet uit. Ik zal mijn handen en voeten laten spreken."

Zijn nieuwe werkgever Fortuna Sittard, bevalt hem goed. Velthuizen heeft er tot de zomer een contract. De komende maanden worden cruciaal voor het vervolg van zijn loopbaan. "Een heel fijn clubje. Limburgers zijn hele warme mensen. Dat merk je hier meteen", zegt Velthuizen.

Als we hem tot slot confronteren met Remko Pasveer, die op zijn 37e jaar bij Vitesse nog de pannen van het dak speelt, onderbreekt hij. "Ik kijk niet naar anderen, maar alleen naar mezelf. Ik meet me met niemand. Elke dag geef ik meer dan 100 procent en de tijd zal dan leren wanneer ik terug ben. Geef me alleen even de tijd vanaf nu. Maar onkruid vergaat niet. Ik kom sterker terug dan ooit."