'We hebben fouten gemaakt met straffen, maar hebben haar niet mishandeld'

Volgens justitie zou de vrouw tussen januari 2015 en mei 2019 haar oudste kind hebben mishandeld. Het meisje was ongeveer zeven jaar toen het begon. Ze zou door haar moeder buiten in de kou zijn gezet zonder voldoende kleding en op straat zijn achtergelaten. Ook zou ze 's nachts in haar kamer zijn opgesloten en niet naar het toilet hebben gekund.

Haar slaapkamer zou ook leeg zijn gehaald, op een bed en een babyfoon met camera na, zodat haar moeder zou kunnen zien wat ze deed. Ze kreeg ook te weinig te eten en mocht naar eigen zeggen haar tanden niet poetsen of zichzelf wassen of haar haar kammen. Het meisje is in 2019 uit huis gehaald en bij haar opa en oma ondergebracht.

Volgens de rechtbank in Arnhem kwam de zaak aan het rollen toen het meisje op een dag niet thuis kwam van school en de wijkagent naar haar op zoek ging na een melding van haar ouders. Hij vond het kind zittend op een grasveld en ze vertelde hem dat ze niet naar huis wilde, omdat haar moeder haar 'een kutkind vond, omdat ze niet lief was'.

Ook zei ze tegen de agent dat haar moeder zei dat zij haar het leven zuur maakte, haar vroeg waarom ze niet net zo lief kan zijn als haar broertje en zusje. Het meisje vertelde ook dat haar vader geregeld vroeg of ze niet zag wat ze mama aandeed, en waarom ze niet gewoon lief kon zijn. Het kind schreef over wat haar overkwam in drie verschillende dagboeken.

De ouders ontkennen de mishandeling. "We hebben fouten gemaakt met straffen, maar we hebben haar niet mishandeld", zei de moeder. Volgens beide ouders was het meisje onhandelbaar. Ze zou alles in haar kamer kapot hebben gemaakt, daarom stond er alleen nog maar een bed.

Dat de deur van haar slaapkamer 's nachts op slot ging was om het meisje te beschermen, want anders liep ze naar de keuken om met een groot mes stukken worst en kaas te snijden om op te eten. Dat ze in haar bed en uit het raam plaste, was haar eigen schuld. Ze had haar ouders ook kunnen roepen om de deur van slot te halen, zodat ze naar het toilet zou kunnen.

Er zijn jarenlang allerlei hulpverleners met het gezin bezig geweest. De vader vertelde dat ze zelf hulp hebben ingeschakeld om met het kind om te gaan, maar dat er nooit oplossingen kwamen. De rechtbank vond het opmerkelijk dat beide ouders het meisje de schuld geven van alles wat er is gebeurd en dat ze niet naar hun eigen rol kijken.

Er werd bij de vrouw op aangedrongen mee te werken aan een psychologisch onderzoek. Na veel discussie ging ze hier uiteindelijk in mee, tegen de zin van de vader die zei dat alles nu veel beter ging en dat ze vooruit wilden kijken. De zaak wordt waarschijnlijk in juli of augustus voortgezet.