nieuws

Marcel van Roosmalen: 'Dat je niet vaak naar je dementerende moeder gaat, ligt blijkbaar gevoelig'

Marcel van Roosmalen in De Week van Gelderland.
Marcel van Roosmalen in De Week van Gelderland. © Omroep Gelderland
ARNHEM - Een dementerende moeder in het verpleegtehuis ten tijde van de coronapandemie, dat is waar het nieuwste boek van schrijver Marcel van Roosmalen over gaat. Maar het is niet zomaar een moeder, het boek gaat over zijn eigen moeder: Paula. Het is een schrijnend portret van een zoon die zijn moeder steeds verder ziet aftakelen.
De dementie zorgt ervoor dat Paula haar zoon nauwelijks nog herkent. Soms is er een lichtpuntje, zoals vandaag. "Ik ben vanmorgen bij haar geweest, ik werd herkend en dat is lang niet altijd zo", vertelt Marcel in De Week van Gelderland.
"De gesprekken met mijn moeder gaan helemaal nergens meer over. Ze vraagt hoe het met de hond is, maar ik heb helemaal geen hond. Ik laat wel altijd foto's en filmpjes van de kinderen zien. Ze vindt dat leuk, spelende kinderen. Maar ze weet soms niet dat het haar kleinkinderen zijn."
Bekijk hier het gesprek met Marcel in De Week van Gelderland:
Het boek 'Mijn legendarische moeder overleeft alles' beschrijft hoe Paula aftakelt in een jaar waarin corona de wereld domineert. Maanden zat ze in isolatie en werd het contact minder en minder. "Door corona hebben we een heel stuk met elkaar gemist. Zeven maanden zat ze geïsoleerd in een verpleeghuis. Ze ging die periode licht dementerend in, verhuisde noodgedwongen enkele keren en kwam er zwaar dementerend uit", legt Marcel uit.

'Uit het contact haal je niet veel'

Paula werd geboren in 1931 in het Brabantse Oirschot. Ze verhuisde in 1966 naar Arnhem, twee jaar later werd zoon Marcel geboren. Marcel groeide vervolgens met een broer en zus op in Velp, waar zijn moeder tot vorig jaar woonde. Nu zit ze in een verpleeghuis in Mook en woont Marcel in het Noord-Hollandse Wormer.
Marcel en Paula hadden altijd een goede relatie, ook al was het contact soms wat afstandelijk. Na de dood van zijn vader groeide de relatie en leerden ze elkaar beter kennen, zelfs toen dementie de kop op stak. "Ik vond het begin van haar aftakeling onbedoeld grappig, vooral de kleine hilarische momenten."
Marcel van Roosmalen tussen zijn ouders.
Marcel van Roosmalen tussen zijn ouders. © Eigen foto
Haar dementie, corona en de grote afstand tussen de twee maken het contact nu erg moeilijk. "Ik ga niet veel meer naar haar toe, want je haalt er haast niets uit voor jezelf. Ook voor haar hoeft het niet zo, ze is het al snel vergeten als ik ben geweest."

Kritiek op sociale media

Een interview in het Algemeen Dagblad over het geringe contact tussen moeder en zoon deed veel stof opwaaien op sociale media. Marcel kreeg kritiek op zijn beslissing om het contact te verminderen. "Zeggen dat je niet veel meer naar je dementerende moeder gaat, ligt nogal gevoelig blijkbaar. Ik vind daar niets van, mensen mogen een mening hebben."
"Ik woon op 200 kilometer afstand van haar, ik vind het niet gek dat ik de deur niet plat loop. Het is ieders eigen keuze. Ik heb al afscheid genomen van de vrouw die ze was. Op haar leeftijd is het natuurlijk ook normaal om af te takelen."