Paul was coronapatiënt van het eerste uur: 'toen werd je nog gebeld door de burgemeester'

Begin februari telde Nederland officieel 1 miljoen coronagevallen, gerekend vanaf de start van de pandemie. De telling begon op 27 februari met een briefje dat toenmalig minister Bruins in een speciale NOS-uitzending over het coronavirus onder zijn neus geschoven kreeg: er was een bevestigde besmetting, het betrof een man uit Loon op Zand.

"Ik heb nog bij die man in het vliegtuig gezeten, terug naar Nederland", memoreert Paul Tromp. Paul was misschien niet de eerste Gelderse coronapatiënt volgens de officiële statistieken - dat was een man uit Kerkwijk - hij was wél een coronapatiënt van het allereerste uur.

Midden februari was Paul, werkzaam voor Heineken, op zakenreis in Noord-Italië. Eén van de hoogtepunten was de wedstrijd tussen Atalanta Bergamo en Valencia. De club uit Bergamo was voor het eerst in de knock-outfase van de Champions League beland. Dat ze ook nog wonnen, maakte de euforie in Milaan, waar de wedstrijd werd gespeeld, en thuis in Bergamo compleet.

Maar de wedstrijd wordt niet herinnerd om de prestaties van de voetbalclubs. Hij wordt herinnerd als 'de wedstrijd die niet gespeeld had mogen worden'. Achteraf gezien is het een 'biologische bom' geweest die de enorme corona-uitbraak in Bergamo mede heeft veroorzaakt.

Of Paul daar ook besmet is geraakt, is onzeker. "Dat is nooit wetenschappelijk vastgesteld." Maar op 22 februari kreeg hij de eerste verschijnselen die nu zo herkenbaar zijn: koorts, hoofdpijn, hoesten, niezen. Vooral heel veel hoesten. De eerste officiële Nederlandse besmetting moest toen nog worden vastgesteld.

"Als ik eerder was getest, was ik misschien wel de allereerste patiënt van Nederland geweest. Maar er ging veel mis in het begin. De huisarts dacht dat ik een longontsteking had en gaf me antibiotica. Toen dat na een week niet aansloeg, ben ik pas getest. Toen werd ik gebeld door de burgemeester. Hij wist nog eerder dan ik dat ik positief was, want toen werd een positieve test nog een keer naar het lab gestuurd voor een tweede test, om zeker te zijn. Maar de burgemeester werd al ingeseind en die belde mij om te vragen hoe het gaat en of ik erg ziek was."

Hij ging in 'thuisisolatie', quarantaineregels waren er toen nog niet. "De reacties uit mijn omgeving waren allemaal een beetje lacherig: oh jee, je bent in Italië geweest, je hebt vast wat meegenomen. Maar toen we weer naar buiten mochten, wist iedereen in het dorp dat ik corona had gehad."

Na drie weken was Paul hersteld van corona. Hij heeft nooit in het ziekenhuis gelegen en hield er ook geen restverschijnselen aan over. Maar het houdt hem nog wel bezig, al is het maar omdat hij om de paar maanden bloedplasma doneert in het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. "Daar onderzoeken ze hoeveel antistoffen ik nog heb. De laatste keer had ik er nog steeds voldoende."