Nieuws

Van slippende auto's tot glibberend inkopen doen: 'Dit zijn wij niet gewend, joh'

Verslaggever Jeroen Mäkel op pad in de sneeuw.
Verslaggever Jeroen Mäkel op pad in de sneeuw. © Omroep Gelderland
DOESBURG - "Gewoon een goede jas en een paar handschoenen en dan komt het wel goed." Twee jongens van 16 jaar oud trotseren de sneeuwjacht. Ze glibbberen over de stoep in Doesburg, als verslaggever Jeroen Mäkel ze aanspreekt. Gewapend met zijn opnameapparaat legt hij de verhalen vast van de Doesburgers in de sneeuw. "Er zijn wel veel mensen op straat hoor," zeggen de jongeren. "Even eruit voor een frisse neus met corona, maar er is verder weinig te beleven. "
Maar met dat weinig te beleven, valt het heel erg mee, merkt de verslaggever. Ineens klinkt er een hels lawaai van slippende autobanden. Drie auto's komen bij de supermarkt de bocht omgezeild. "Leuk, joh. Ik heb de tijd van m'n leven," zegt één van de jongemannen in de auto.
Met een petje op zit hij lachend achter het stuur. De ruitenwissers staan aan. Ze maken een keihard schurend geluid. "Wij zijn eigenlijk een soort van rally aan het racen. En ruitenwissers, die hebben ze daar ook altijd aan, dus ik dacht, ik zet ze ook maar aan."

'Mijn moeder vond het niet zo leuk'

Ondertussen proberen andere automobilisten uit de parkeerhaventjes te rijden. Maar de sneeuwduinen rond de auto's zijn zo hoog, dat het onmogelijk is om weg te komen. De duinen tillen de auto's zo hoog op, dat de banden van de weg loskomen en als een dolle rondspinnen.
"Wij kwamen eerst ook niet weg," zegt de lachende racer. "We zijn door een mannetje of zeven aangeduwd. En toen zijn we gewoon de weg op gegaan. Mijn moeder vond het niet zo leuk. Maar ik dacht, dat maken we niet zo vaak mee. Dit zijn wij in Nederland niet gewend, joh."
De jongen geeft veel gas en weg schiet hij met zijn auto de besneeuwde straat in. Van verre hoor je hem nog steeds lachen door het open autoraam.
Luister hier naar de reportage:
Doesburg in de sneeuw
Dan komt er een vrouw met boodschappentassen aan geglibberd. Je zou toch denken dat de meeste mensen al voor de aangekondigde sneeuwjacht hun boodschappen hebben gedaan. "Ik heb onverwacht gasten in mijn bed & breakfast," legt de vrouw uit. "De waterleiding is bij hen gesprongen, dus ik ga nog gauw wat lekkers voor ze halen."

'Het is eigenlijk onbegonnen werk'

Opvallend veel mensen staan hun stoepje te vegen. Ook de eigenaresse van de plaatselijke drogisterij. "Het is eigenlijk onbegonnen werk," zegt ze terwijl ze van onder haar dikke capuchon op kijkt.
Van sneeuwvlokken kun je eigenlijk niet spreken. De sneeuw komt in poedervorm naar beneden, maar het is zoveel dat het net aangeveegde stukje stoep in no time weer wit is. "Ik dacht misschien scheelt het voor morgen vroeg toch nog een beetje.
En met een fanatieke blik in de ogen neemt ze de sneeuwveger weer ter hand. Haar man en zoon helpen haar gelukkig mee.