Boekendieven teisteren mini-biebs: 'Wat krijg je hier nou voor, 50 cent?'

De mini-bieb won de laatste jaren flink aan populariteit. Op initiatief van enthousiaste wijkbewoners kwamen op veel plaatsen kastjes te staan, waar mensen gratis boeken uit meenamen en zelf gratis een boek in stalden.

Linda Nieuwenhoven begon pakweg een jaar geleden met het boekenkastje in haar straat. Met name tijdens de lockdown bleek het een uitkomst: zonder ver te hoeven reizen konden mensen op die manier makkelijk en snel een nieuw boek lenen, of een al gelezen boek beschikbaar stellen voor een ander.

Half december trof Linda haar boekenkastje ineens leeg aan. Een kwajongensstreek, dacht ze. Ze speurde de bosjes in de buurt af, maar nergens vond ze de boeken terug. Toen het een week geleden opnieuw gebeurde, bedacht ze dat het iemand moest zijn met commerciële motieven. Iemand die wil verdienen aan tweedehands boeken in openbare kastjes.

"Ik heb de boeken daarna van binnen bestempeld, om aan te geven dat ze niet voor de verkoop zijn", zegt Linda, die het maar een sneue boel vindt dat iemand de boeken zomaar meeneemt. Helaas ging van de stempels nog geen remmende werking uit, want afgelopen zaterdag was het wéér raak. Terug bij huis na een wandeling ontdekte Linda dat de kast - net aangevuld door welwillende buurtgenoten - voor de derde keer was leeggeroofd.

Hoe dat precies gebeurde, weet ze niet. "Als hier een auto voor de deur parkeert, merk je dat in de buurt wel op. Het moet iemand zijn die lopend of op de fiets is gekomen." Linda begrijpt er sowieso weinig van wat iemand te winnen heeft bij het leegtrekken van de uitleenkastjes. "De boekenmarkt is verzadigd en deze kastjes staan overal. Als je zulke boeken steelt en doorverkoopt, is 50 cent per boek al veel", rekent ze uit.

Ook Ko Lamers kan de logica van de boekendief niet volgen. Bij haar werd de mini-bieb ook tot drie keer toe leeggehaald. "Als je nou echt níks te doen hebt en de tijd hebt om al die boeken op Marktplaats te zetten, misschien dat je er dan iets aan verdient", redeneert ze. "Maar ik vind het natuurlijk niet leuk, het is echt asociaal. Maar ik ben vastbesloten om het weer op te gaan pakken, hoor", belooft Ko.

Het sociale aspect rondom het kastje is wat haar het meest aanspreekt. Daarom begon ze tijdens de eerste lockdown, in maart vorig jaar, met de mini-bieb. "Ik houd zelf van lezen en het sprak mensen snel aan. Ze kwamen iets brengen, of ruilen, en dan had je meteen even een praatje op afstand."

Nu de Rhedense mini-bieb drie keer is leeggeroofd, zijn er zo'n honderd boeken weggenomen uit Ko's kast. "Ik wil er nog wel mee door", zegt ze. "Maar misschien in een andere vorm. Ik hoop dat het niet meer gebeurt, want het blijft maar bezig. Je weet op een gegeven moment niet meer wat je moet doen, hè?"

Linda Nieuwenhoven heeft voor nu even geen zin om het kastje nogmaals bij te vullen. Ze wacht af wat een onderzoek van de wijkagent oplevert en of daar duidelijkheid uit komt. Pas daarna stort ze zich weer met plezier op de mini-bieb. Opgeven doet ze niet. "Want ik geniet er wel van. Er zijn kinderen die iedere dag even komen kijken. Het is fijn om op deze manier boeken uit te wisselen, zeker nu de bibliotheken dicht zijn. Het is toch een indirecte vorm van sociaal contact, zo kun je tenminste nog iets met elkaar delen."