Dennis verzorgde coronapatiënten, maar werd zelf doodziek

Veel kan Dennis nog niet. Drie keer per week werkt hij vier uurtjes achter de computer, want aan het bed kan hij nog niet. "Ik werk nu bij de researchafdeling. Daar doe ik onderzoek naar welke medicijnen we bij welke patiënt kunnen inzetten."

Want zijn conditie is nog steeds ver van wat hij gewend was. "Ik bokste twee keer per week en gaf training aan het meisjeselftal waar mijn dochtertje voetbalt. Maar nu ben ik acht kilo spiermassa kwijt en als ik m'n dochter naar school breng met de fiets, ben ik daarna helemaal kapot."

Hij wil maar zeggen: corona is geen griepje. "Ik hoor dat nog steeds van mensen. Die zien mij dan 's ochtends en dan lijk ik best weer fit en dan zeggen ze: o, het valt wel mee!" Maar dat het niet meevalt, blijkt wel uit het feit dat hij nu longproblemen heeft en hartschade opliep door de coronabesmetting.

Die liep hij hoogstwaarschijnlijk in april op tijdens zijn werk als senior verpleegkundige op de cardiologieafdeling van het CWZ. "Ik hielp een zieke coronapatiënt die veel hoestte. Ik was helemaal ingepakt in beschermende kleding, maar ik voelde wat speeksel op me komen."

Letterlijk op zijn veertigste verjaardag werd hij ziek. En zelfs zo ziek dat hij drie keer in zijn 'eigen' ziekenhuis opgenomen moest worden. Hij keek de dood in de ogen, maar wil er nu toch vooral ook het positieve van inzien: "Ik ken mijn ziekenhuis nu echt van alle kanten!"

Dennis is een van de vele zorgmedewerkers die tijdens hun werk corona opliepen. Veel van hen moesten voor hun behandeling hun eigen risico aanspreken. Dat vonden ze bij zorgverzekeraar IZZ in Apeldoorn niet uit te leggen en dus hebben zij nu een compensatieregeling voor zorgmedewerkers.

Roland Kip, algemeen directeur van Stichting IZZ: "Het mag en kan niet zo zijn dat deze mensen vanwege de aard van hun werk corona oplopen, daar ziek van worden en ook nog eens de rekening krijgen voor het eigen risico van hun zorgverzekering of voor behandelkosten."

Ook Dennis maakt gebruik van de nieuwe regeling. Hij ervaart het als een steun in de rug: "Het geeft je het gevoel dat je gezien wordt. We hebben al genoeg aan ons hoofd en dan is dit een zorg minder."