Tradities blijven in ere, maar jagen en wild eten gaat wel anders

"Dit voorjaar is er bijna niet geteld, omdat corona toen net in Nederland was. Op dit moment zie je ook dat jagers door de coronaregels, slechts in kleine groepen zijn", legt Koffeman uit. "Hierdoor heb je qua cijfers een troebel jaar." Duidelijk is wel dat het goed gaat met de wildstand.

De droogte van de afgelopen jaren draagt daar misschien wel aan bij. "We hebben totaal geen wetenschappelijk onderzoek, maar wat je ziet is dat er door de droogte minder gemaaid wordt, gewassen langer op het land staan en er daardoor meer dekking is voor wild", zegt Koffeman. "Wild lijkt geen last te hebben van de klimaatverandering."

Vandaag zijn we op pad in de bossen van Hummelo. Samen met Chuck van de Vlasakker lopen we door het hoge, natte gras op weg naar de hoogzit. Chuck jaagt om verschillende redenen. "Ik houd van het buitenleven, de natuur en de dieren die erin leven", legt hij uit. "Als jager ben je een met de natuur. Vanuit de provincie Gelderland hebben we de opdracht om de wildstand op orde te houden, dat is gewoon een taak."

Hij refereert aan het toenemend aantal ongelukken dat veroorzaakt wordt door aanrijdingen met wild. "Maar denk ook aan de schade die wild kan aanrichten bij agrariërs."

Daarnaast is het voor Chuck ook een soort van meditatie. "Als ik op de hoogzit zit, kom ik tot rust. Dan overdenk ik de dag, kijk ik om me heen en zie ik het prachtige wild rondlopen. Maar aan de andere kant leef je ook toe naar dat moment waarop je kunt schieten. Heb je alles goed voorbereid? Is het dier in een keer dood?"

In het bos zijn de tonen van de jachthoornblazers te horen. "Wat je nu hoort is ode aan het reewild, ode aan het zwartwild", legt Van de Vlasakker uit. "We laten de tonen horen om respect te tonen aan het dier dat geschoten is."

Vroeger werd de jachthoorn als communicatiemiddel ingezet. "Ver voor we ons mobieltje hadden, konden de jagers met verschillende tonen een signaal afgeven." Zo wisten andere jagers en drijvers wat er gaande was in de bossen. 

Dat is nu dus niet meer nodig, maar geblazen wordt er nog steeds. "Het is gezellig", zegt Chuck. "Maar we blazen bijvoorbeeld ook in restaurants gedurende het wildseizoen."

"Dit seizoen is voor ons normaalgesproken de drukste periode van het jaar", zegt Cora Bosma. Ze is eigenaresse van restaurant De Woord in Coirle, bij Winterswijk. "Dit is een heel mooi seizoen, met het vlees van wilde dieren, lekkere groenten en de open haard aan." 

Wild eten in de Achterhoek bestaat dit jaar veertig jaar. Het had een groot feest moeten zijn, maar door corona loopt alles anders. Toch proberen verschillende restaurants er nog iets van te maken. "De gerechten zijn wel heel anders", legt Bosma uit. "Het gaat met name om stoofgerechten, soep. Mensen kunnen een viergangenmenu samenstellen of gewoon een gerechtje." 

Winterswijk komt regelmatig een gerechtje kopen bij De Woord. "Maar gedurende het wildseizoen zie je normaal heel veel mensen uit het westen die hier speciaal voor het wild komen. Dat heb je nu natuurlijk niet."

Zie ook: Eendenborst, reerug of hazenbout: het wildseizoen is geopend