Almatine Leene schrijft kerkgeschiedenis als eerste vrijgemaakte predikante

Leene voelde al vroeg dat zij dominee wilde worden. Het probleem? Binnen de kerk waar zij opgroeide, de GKv, was dat voor vrouwen onmogelijk. Toch ging ze theologie studeren, in Ede. "Tijdens die studie heb ik me juist ook verdiept in wat de Bijbel zegt over de positie van vrouwen. En daarbij kwam ik er achter dat ook vrouwen worden geroepen om een belangrijke rol te spelen in Gods plan."

En dus werd ze wél dominee. Maar niet binnen de GKv, maar bij de verwante Nederlands Gereformeerde Kerk, waar ze dat als vrouw wel mocht. In Zuid-Afrika. "Ja, daar ben ik zeven jaar dominee geweest. En ik ben er verder gaan studeren", lacht ze. "Ik heb daar een prachtige tijd gehad, en ik had er zeker nog wel even kunnen blijven."

Maar er gebeurde iets bijzonders in Nederland: de synode, de landelijke vergadering van de GKv, besloot in 2017 dat de positie van predikant voortaan ook door vrouwen ingevuld mocht worden. Toch duurde het nog drie jaar voordat Leene als eerste werd gevraagd dominee te worden. "Dat is niet zo gek, lijkt me. Er zijn niet gelijk vacatures binnen de kerk, en zoveel vrouwen zouden er ook niet gelijk klaarstaan om die vacatures te vervullen."

Leene kwam in beeld om een van de twee nieuwe dominees van De Open Poort in Hattem te worden. "Het mooie is dat hier ook in de gemeente werd gezegd: Almatine is wel een vrouw, maar ze is in eerste instantie vooral een dienaar van God. Zo zie ik mezelf ook. En toevallig ben ik inderdaad een vrouw."

Nu wordt ze eindelijk officieel bevestigd als dominee in 'haar' kerk. "Dat voelt toch echt als mijn roeping, dus dat het nu echt zo ver is, is heel bijzonder." Helaas voor haar: vanwege corona zal er bijna niemand in de kerk zitten. "Nee, de oud-dominee, wat mensen van de muziek en de techniek, en mijn familie. Ik had natuurlijk ook liever gehad dat dit een groot feest zou zijn, maar dit is de situatie waar we nu in zitten. En wij niet alleen: iedereen in Nederland heeft hier last van."

Het maakt het ook lastiger om de leden van haar gemeente te leren kennen. "Gelukkig heb ik jonge kinderen, dus bij de basisschool ontmoet ik al veel mensen uit onze kerk. En anderen herkennen mij ook, als ik in het park loop bijvoorbeeld. Dus ik spreek regelmatig gemeenteleden."

Leene ziet er enorm naar uit om aan de slag te gaan in Hattem. "Ik heb veel aandacht gekregen de laatste tijd, maar ik hoop dat ik niet alleen als vrouw gezien wordt, maar vooral als predikant. Want uiteindelijk ben ik iemand die graag voorgaat en over God spreekt en me inzet voor de gemeente."