Nederhemert 1963: Openluchtmuseum-speeltuin en steeds weer die postbode

De op twee na mooiste baan in het dorp in de Bommelerwaard is ongetwijfeld die van postbode. De man komt steeds opnieuw in beeld. Bij het café staat zijn bromfiets geparkeerd tegen het plaatsnaambord Nederhemert-Noord en rond 17.00 uur doet hij gezellig een drankje met andere bezoekers. De kroeg moet het wel stellen zonder biertap, maar dat mag duidelijk de pret niet drukken, er wordt gewoon uit flesjes geschonken. 

Vele jaren eerder was Kasteel Nederhemert waarschijnlijk the-place-to-be, maar in 1963 is het niet veel meer dan een spookachtige ruïne. Alleen de oprijlaan en het gesloten toegangshek zijn nog intact. Spannend misschien voor de jeugd uit het dorp, maar veel leuker is de speeltuin met de vele speeltoestellen zoals een twaalf-persoons schommel. De kinderen in Nederhemert kunnen er na 105 jaar trouwens nog steeds van genieten. En het café op het terrein bestaat ook nog. Natuurlijk niet meer in de kantine-achtige sfeer zoals het in de dorpsfilm is te zien.

Dat het dorp aan de rivier toeristen trekt, blijkt uit de beelden van een kleine camping met caravans en klassieke puntdak-tentjes. En op het water is de recreatievaart te zien van zeilboot en kajuitjacht tot kano. Op het land wordt door drie generaties gehooid, waarvan de oudste een forse bolknak-sigaar in zijn mondhoek heeft. De film eindigt met de 43 jaar oude muziekvereniging Concordia waarvan de leden er flink op los toeteren.