Zorgcentrum Hengelo wil geen lockdown meer: 'Zieken stierven in eenzaamheid, het was mensonterend'

Rob weet nog niet wat hem te wachten staat na de laatste aangekondigde maatregelen van het kabinet. "De ervaringen van het voorjaar waren erg heftig en we vragen ons af wat gaat er nu allemaal gaat komen. Wat gaan we meemaken? Niemand weet het."

In het voorjaar bleek dat veel veerkracht is onder de bewoners en dat humor weldadig is voor de oudere bewoners. Rob weet humor in zijn werk te verweven. Hij wil zich inzetten voor een zo goed mogelijk kwaliteit van leven voor de ouderen.

Maar er was ook intens verdriet en eenzaamheid. In een documentaire die Omroep Gelderland uitzond zagen we een echtpaar waarvan de man nog maar net drie dagen in De Bleijke woonde toen de lockdown van kracht werd. Na lange tijd gescheiden leven ontmoetten man en vrouw elkaar op afstand met tafels ertussen. Het werd de echtgenoot te veel en hij huilde. Het waren aangrijpende beelden en emoties. Verhalen van binnenuit die Rob optekent tijdens zijn vlogs. "We balanceren op een dun koordje, we willen een zo goed mogelijk leven bieden in huis."

"Toen we op slot gingen, schrok ik. Afgesneden van de buitenwereld. Zieken stierven in eenzaamheid. Het was mensonterend. Bewoners die meedenken en hoe oud ze ook zijn, zich inzetten omdat ze willen leven en het ervoor over hebben om afgescheiden te zijn van familie en geliefden. Vreselijk vond ik het. Ik besefte na een paar dagen lockdown, dit is bizar wat we aan het doen zijn. Ik ben een professional en ik wil mijn werk goed kunnen doen. Ik realiseerde me: ik kan zo mijn werk niet meer goed uitvoeren. In beschermende kleding steun bieden en troost, met zo'n pak aan dat gaat bijna niet. En omdat niet iedereen binnen mag komen, pakken wij, het personeel, alles op en dan heb je zoveel verschillende petten op en dat gaat bijna niet. Het is bijna niet vol te houden.''

Directeur Hans Martijn Ostendorp van voetbalclub De Graafschap, ook aan tafel van De Week van Gelderland, herkent deze verhalen. Zijn schoonvader woont in een verzorgingshuis en zijn schoonmoeder is daarom ook dichtbij het huis gaan wonen. Maar zij mocht ook niet meer op bezoek komen.

Het hele dagelijks leven stopte abrupt. "Ze missen dan hun dagelijkse ritme en invulling samen. Samen een boterham eten, samen even koffie drinken, samen een wandeling maken. Die pijn die dat veroorzaakt, dat er geen contact en omgang meer is, heb ik wel gezien van dichtbij", zegt Ostendorp.

Rob kijkt vooruit: "Een lockdown in ons verzorgingshuis willen we voorkomen. Het kan niet meer. Markenheem, waar De Bleijke onder valt, denkt aan het indelen van compartimenten om het virus buiten en verdere besmettingen buiten de deur te houden. Voor nu en de nabije toekomst moeten we vooral kijken naar de zorg. Dus bij een besmetting niet het hele huis op slot, maar een deel daarvan. En dit dan zo veilig en verantwoord mogelijk. Daar waar isolatie nodig is doen we dat. Daar waar ruimte blijft om kwaliteit te behouden is dat natuurlijk een streven. Voor zowel bewoners en familie is dat een beter idee dan een lockdown. Dat is iets wat we echt nooit meer willen!"