Nieuws

INTERVIEW | Wesley Koolhof: 'Toptennis is een eenzaam bestaan'

DUIVEN - Wesley Koolhof hoort bij de absolute tenniselite in het dubbelspel. De Duivenaar stond deze maand in de finale van de US Open. Ook in coronatijd reist hij nu weer de hele wereld over. "In dit leven heb je heel weinig sociale contacten."
Wie denkt dat Koolhof na zijn Grand Slam finale in New York even tot rust kon komen, heeft het mis. We spreken de broer van voetballer Dean (25) vanuit een hotel in Hamburg waar hij meedoet aan een ATP toernooi. En vorige week zat de 31-jarige Wesley met zijn Kroatische dubbelpartner Nikola Mektic ook alweer in Rome. "We moesten na de US Open weer snel door", is de simpele verklaring.

Leven als monnik

Na bijna vijf maanden rust is ook het tennisseizoen immers weer op gang getrokken. En dus moet Koolhof als vanouds aan de bak. Met bijna iedere week een ander toernooi in een ander land en pendelen tussen vliegveld, hotel en tennisbaan. Zoals hij dat ook deed voor corona, alleen komen er nu nog testen, veel regeltjes en lang wachten bij. Maar nog altijd staat alles in het teken van presteren.  En dat betekent leven als een monnik. "Dit is ook niet voor iedereen weggelegd", lacht de in Zevenaar geboren Koolhof als hem gevraagd wordt naar het ritme van een gemiddelde dag in zijn vak.
Koolhof maakt het af aan het net, één van zijn specialiteiten (Foto ANP)

Dertig weken van huis

"Je ontbijt in het hotel, gaat trainen in het park, dan heb je daar de lunch en train je in de middag vaak nog een uur. Dan laat je je meestal nog wat behandelen. Soms kun je in de avond wel even de deur uit, maar dat ligt er ook aan waar we zitten. De volgende dag is alles weer hetzelfde. Een saai en eenzaam bestaan waar je veel voor moet laten. Voor corona was ik ongeveer dertig weken per jaar van huis, dat zijn ongeveer 250 dagen. Je moet het maar kunnen", weet Koolhof.

Julia Görges

Voor een topsporter is het onderhouden van een liefdesrelatie dan ook lastig en dat geldt in het bijzonder voor een tennisser die van het ene naar het andere land hopt. "Ik ben ongeveer zes jaar vrijgezel geweest", zegt Koolhof niet voor niets. "Sinds begin dit jaar heb ik wel een vriendin, maar het is moeilijk iemand tegen het lijf te lopen. Tennis staat namelijk op de eerste plaats en je bent gewoon veel weg. Nu heb ik een relatie met Julia Görges, een Duitse tennisster. In dit leven heb je gewoon heel weinig sociale contacten. Je ziet de tennissers meer dan je eigen ouders of vriendin."
Toptennisster Julia Görges, vriendin van Koolhof, in actie tegen Kiki Bertens (l). Foto: ANP

Biefstukje

Corona betekende in het voorjaar een lichamelijke en ook geestelijke pauze voor sporters. Plotseling kon Koolhof veel tijd doorbrengen met zijn Julia en vond hij zichzelf regelmatig terug in de keuken. "Mijn vriendin heeft een fitness in haar woning, dus ik zat veel in Duitsland waardoor je toch wat kon doen. Ik heb twee maanden lang geen bal geslagen, want alles zat dicht. Nee, ik miste het tennis niet. Ik heb veel gekookt. Een lekker biefstukje bijvoorbeeld en het smaakte nog goed ook." 
"Alles was in die tijd heel anders en in het begin ook onwerkelijk, maar ik heb me geen moment verveeld en kijk er positief op terug", vertelt Koolhof die eerder een tennisduo vormde met Middelkoop, Haase en Tsitsipas. "Het is belangrijk om relaxed te blijven op het moment dat je merkt hoe serieus het virus is. Dan is het wachten tot je weer wedstrijden kan plannen en de ATP het startpunt geeft. Op een gegeven moment ging ook de baan in Zevenaar weer open waar ik train en kwam alles weer een beetje op gang."

Dubbele kans

Omdat Koolhof regelmatig vliegt en verblijft in veel verschillende landen, ligt de kans op besmetting van het virus op de loer. "Tennis is misschien wel de moeilijkste sport in deze tijd", zegt de Gelderlander. "De quarantaine regels zijn ook vaak weer anders en we reizen inderdaad veel. Nee, het is niet zo dat ik met een grote boog om mensen heen loop. Ik zoek ook wel wat interactie. Het is lastig, maar ik moet vooral zorgen dat ik negatief blijf. Het grootste gevaar is een positieve test. Daar ben je wel bang voor en wij lopen als duo ook nog een dubbele kans. Als één van ons positief is, lig je er allebei uit. Maar de angst om echt ziek te worden, heb ik niet."

Wachten op je kamer

"Er zijn nu continu testen", legt Koolhof de actuele situatie uit. "Bij aankomst gebeurt dat al en dan moet je wachten in je kamer op het resultaat. Soms kom je die 24 uur lang niet uit. Dat is niet bevorderlijk en vindt niemand leuk. Je eten bestel je dan op je kamer. Verder loop je de hele dag met mondkapjes op, daar had ik in het begin wel moeite mee. De restaurants zijn nu meestal ook dicht, dat maakt het allemaal nog wat saaier. Laten we hopen dat het allemaal snel over gaat en we weer meer kunnen versoepelen."    

Door tot veertigste

Koolhof is namelijk nog lang niet van plan te stoppen met toptennis. De finaleplaats met Mektic in Amerika onlangs smaakt naar meer. "Ik hoor bij de jongsten. In het dubbelspel kun je nog prima doorgaan tot na je veertigste. Plezier houden is voor mij het belangrijkste en dat heb ik nog heel veel. Daarnaast is natuurlijk ook het financiële aspect van mijn beroep goed. Het is een combinatie van die twee. Je hebt van je hobby je beroep kunnen maken. Dat is prachtig."
Foto ANP
De liefde voor de tennissport won het in zijn jeugd van het voetbal, toch jarenlang de belangrijkste sport in het gezin Koolhof. Dean voetbalde voor De Graafschap en later MVV en Helmond Sport. Vader Jurrie was een veelvuldig scorende spits bij onder meer PSV die later trainer werd, technisch directeur en scout. Vorig jaar januari overleed hij na een ziekbed op 59-jarige leeftijd. 

Mentale hardheid

"Ik heb zelf ook gevoetbald en zat bij de Gelderse regioselectie, maar tennis vond ik toch leuker", kijkt Wesley terug. "Een individuele sport vond ik beter bij mij passen. Nee, ik ben nooit gepusht door mijn vader of moeder die als hockeyster ook op het hoogste niveau speelde. Mijn vader heeft mij zeker een bepaalde mentale hardheid en discipline bijgebracht. En geleerd wat je er allemaal voor over moet hebben in de top. Maar ook het stellen van realistische doelen en niet te snel tevreden zijn. Hij zei meestal niet zo veel, maar als hij sprak kwam het wel door."

Trots

Het heeft Koolhof, die geschat wordt op een prijzengeld van ongeveer 1,3 miljoen dollar, al ver gebracht. Zijn hoogste positie op de dubbelranking was twaalfde. Nu staat hij genoteerd op een vijftiende plek met de finale in New York op de US Open dus als voorlopig hoogtepunt. Het was zijn eerste finale in een Grand Slam.
"De trots overheerst nu. Ik haalde helaas mijn niveau niet in die wedstrijd. De entourage zonder publiek is liever niet wat je wil. Daarnaast waren ook de punten en het schema gehalveerd. Verliezen is vreselijk. Maar vervelender vind ik het om een halve finale te verliezen. Als je een finale haalt, weet je al dat je in elk geval een hele goede week hebt gehad. Qua gevoel is dat bij een halve finale minder."   
Koolhof (links) met Mektic tijdens de finale onlangs op de US Open (foto ANP)
Met Mektic (31) aan zijn zijde vond Koolhof vorig jaar een partner met wie hij de juiste klik heeft. Zelfde leeftijd, aanvullende kwaliteiten op de baan en ook buiten het tennis kan het duo goed met elkaar opschieten. Koolhof legt uit dat het vinden van een tennispartner een kwestie is van lobbyen.

Meerdere tactieken

"We trainen veel met andere koppels. Je kent iedereen wel en als je dan op zoek bent naar een nieuwe partner omdat contracten aflopen of een speler stopt, vraag je wat rond. Je polst hier en daar, kijkt wie beschikbaar is en voert gesprekken. Zo kwam ik bij Nicola uit. We zijn beide allround en zitten op één lijn qua strijdplan en bespreken meerdere tactieken. Misschien blijven we wel een vast duo tot het einde van onze carriere."