De Elstar-appel is voorbij, lang leve de peer

Drie groepjes Poolse arbeiders verzamelen zich rond de klok van 08.00 uur op het bedrijf van Bert. Sommigen slapen in een soort stacaravan. Naast de deur hangt in het Pools een papier met coronavoorschriften. "Gelukkig hebben er maar twee plukkers afgezegd. We komen er niet mee in de problemen", zegt Den Haan.  

De komende weken is het dus druk op zijn land. "Vanaf maandag gaan we echt met ongeveer 25 man fulltime aan de slag. Alles gebeurt handmatig want fruit is kwetsbaar."

Den Haan teelt allerlei soorten appels en peren, maar hij merkt een grote ommekeer. "Tot vijftien jaar geleden was het twee derde appels en een derde peren. Nu is dat omgedraaid. Dat heeft te maken met de groeiende concurrentie uit de lagelonenlanden. Daar kunnen ze heel goed appels telen tegen een lagere prijs. En ze krijgen ook nog subsidie vanuit de EU. Daar kunnen wij niet goed tegenop. Maar wij hebben wel het geluk dat we meerdere soorten appels én ook peren kunnen telen."

Een van de appels die het echt moet ontgelden, is onze eigen Gelderse Elstar. "Die appel is echt voor de Nederlandse markt. De rest van Europa vindt hem te zuur."

Terwijl de Poolse mannen druk aan het plukken zijn, geeft Bert zo af en toe in half Pools half Engels een aanwijzing. Zijn telefoon gaat. 'Of ik nog wat mensen had voor een kennis. Maar dat gaat nu niet. Wij hebben het zelf veel te druk."

De komende weken is het een drukte op het land. Maar hij heeft er zin in. “Dit is een heel mooi beroep. Ik heb de vrijheid die ik wil en ik vind het prachtig om echt iets te maken.”