Het Nijmegengevoel: wat is de identiteit van de Waalstad?

Aan de hand van interviews met 44 Nijmegenaren probeert de hoogleraar in het boek Het Nijmegengevoel de identiteit van de Waalstad te ontdekken. Die identiteit is grotendeels bepaald door de oprichting van Katholieke Universiteit in 1923. Het boek gaat over de naoorlogse geschiedenis van Nijmegen. Omdat het boek is gebaseerd op eigen interviews, kon Verhoeven niet verder terug in de geschiedenis. “Maar ook in de jaren veertig en vijftig is Nijmegen eigenlijk een door en door katholieke stad, en daarin speelt de universiteit een hele belangrijke rol.”

Maar die rol verandert vanaf de jaren zestig, als de universiteit verandert van rooms naar rood en studenten inspraak beginnen te eisen. Verhoeven: “Er waren behoorlijk wat studenten die van rooms naar marxistisch overgingen en die dat met veel lawaai deden, waardoor het leek alsof de hele universiteit heel links geworden was.”

In de jaren tachtig gaat het economisch slecht in Nederland en is er ook in Nijmegen woningnood. Als de gemeente begin jaren tachtig bij de Piersonstraat huizen wil slopen voor een parkeergarage, weigeren actievoerders daarvoor te wijken, vertelt toenmalig actievoerder Jac Splinter in het boek. “ Het was niet rechtvaardig. Voor mij was het de eerste keer dat ik goed in Nijmegen werd ontgroend als actievoerder.”

De actievoerders worden uiteindelijk hardhandig verwijderd, waarbij zelfs legertanks zijn ingezet. Splinter: “Het was toen de grootste naoorlogse militaire operatie, heb ik me laten vertellen.”

Van rooms naar rood en opstandig, het lijkt de samenvatting van de zoektocht naar het gevoel van Nijmegen. Maar zo eenvoudig is toch niet. Verhoeven. “De identiteit van een stad kun je nooit in één zin samenvatten en zeker niet die van Nijmegen. Ik heb gemerkt dat Nijmegen een heleboel verschillende identiteiten heeft. En die bepalen samen de huidige look and feel van de stad.”