Nieuw seizoen | Volleybalster Myrthe Schoot: 'Ik ben nog niet klaar'

Al tien jaar speelt ze op hoog niveau in Duitsland. Voor duizenden fanatieke toeschouwers per wedstrijd. Na een succesvolle en lange periode bij Dresdner SC maakt de geboren Achterhoekse zich nu bij Rote Raben Vilsbiburg op voor haar derde seizoen. Begin oktober staat de nieuwe competitie dan eindelijk weer gepland, maar niets is nog zeker. Corona legde immers ook een bom onder het Duitse topvolleybal. Schoot: "Het budget van de hele Bundesliga is denk ik wel met een derde omlaag gegaan. Je ziet sponsoren afhaken. De gevolgen zijn groot."

Normaal gesproken was Schoot nu met de Nederlandse ploeg op pad geweest, maar niets is meer normaal tegenwoordig. Ook niet in de sport die de 31-jarige libero al jaren een bijzonder warm hart toedraagt. "Ik leef dag voor dag, want er verandert continu zoveel. Alles is heel strikt al verschilt dat ook wel weer per provincie in Duitsland. Hier in Beieren in de buurt van München waar ik speel is het allemaal begonnen, dus alles is bij ons nog wat strenger."

Schoot, de zinnen rollen in een ongekend tempo uit haar mond, geeft aan dat ze inmiddels wel aan het 'nieuwe leven' gewend is geraakt. "Ik ben wat genormaliseerd zou je kunnen zeggen. Maar een tijdje geleden was ik bijvoorbeeld bij een officiële gebeurtenis van Team NL en gaf ik direct iemand een hand. Zo dom, maar het zijn automatismen die er natuurlijk gewoon inzitten. Ik ben vrij amicaal en ook iemand die snel een ander aanraakt. Maar ik moet je zeggen dat ik in alles een stuk voorzichtiger ben geworden." 

"Het is zoeken', merkt Schoot ook in het volleybal. "Als we als team een punt scoren, houd je elkaar altijd even vast. Dat kan nu niet meer, net als het geven van high fives. Nu geef je elkaar dan maar een boks. Maar bij grote wedstrijden wordt de emotie en het enthousiasme ook groter en ik ben heel benieuwd hoe dat dan gaat. Straks spelen we waarschijnlijk ook zonder publiek.  Heel bizar als je soms 5000 mensen in een hal gewend bent."

"Het contact met de fans is ook zakelijker geworden", legt Schoot uit. "Vanavond hadden we met de speelsters een barbecue met ze. Ja, dan houden we echt ruim afstand. Ik ga in principe ook nergens meer naar binnen als dat niet hoeft. Mondkapjes zijn in openbare gebouwen verplicht, ook als we bijvoorbeeld de sporthal inlopen. En bij een krachttraining gaat bij mij direct de deur open voor de ventilatie. Het zijn kleine dingetjes."   

Ondanks alle beperkingen en grote veranderingen bereidt ze zich toch weer voor op het leventje dat ze al zo lang gewend is. Ze haalt namelijk nog altijd heel veel plezier uit het spelletje. Daar waar collega's als Lonneke Sloetjes en Celeste Plak een voorlopig afscheid aankondigden vanwege een gebrek aan motivatie, gaat Schoot door. Zowel bij haar Zuid-Duitse club als in het shirt van Oranje.

"In de afgelopen maanden heb ik er zeker ook wel over nagedacht", vertelt Schoot vanuit Vilsbiburg. "Het leed van het missen van de Olympische Spelen heeft er natuurlijk ook enorm ingehakt. En veel is nog onduidelijk. Wie wordt de nieuwe bondscoach, komt er een mooi en goed plan? Welke speelsters gaan door? Alleen vind ik het zelf allemaal nog te leuk. Ik ben nog niet klaar met volleybal en dus blijf ik doorgaan."

De gedwongen pauze als gevolg van de corona uitbraak in Europa zette ook Schoot aan tot veel nadenken. Rust voor het lichaam (schouder en knieën) kwam gelegen, maar vooral het mentale aspect is volgens haar belangrijk geweest. "Je zit al die jaren in een rollercoaster en bent eigenlijk nooit vrij. Mijn vriend die in Haarlem woont, zie ik in een seizoen heel weinig. En als je niet met de club op pad bent, speel je wel weer je wedstrijden met het Nederlands team. Zo is dat jaren gegaan. Die trein denderde maar door."

Schoot had het aanvankelijk lastig met de rigoureuze veranderingen. "Omdat alles plotseling stopt, heb je ineens een ander leven en zit je thuis letterlijk stil. Alles is 180 graden anders dan je altijd gewend was. Ik vond dat in het begin wel heel pittig en ook emotioneel. Alle stabiliteit valt weg. Je leeft als volleybalster altijd in een groep, nu was je ineens geïsoleerd en staat alles op zijn kop.  Niets is meer normaal. Je hebt ook geen doelen meer. Er kwamen in het begin alleen maar vragen bij me omhoog hoe het verder moest en wanneer we weer konden spelen."

De vragen kregen echter steeds meer een breder karakter. Schoot verschoof haar aandacht naar andere zaken waar ze door het drukke volleybalprogramma nooit tijd voor had. Ze maakte een vertaalslag vanuit de sport. "Je gaat nadenken. Waar ben ik in het veld goed in en hoe kan ik dat koppelen naar een maatschappelijke baan. Wat past bij mij? Eén van mijn kernwaarden is een goede communicatie en een bepaalde directheid. Ik vind eerlijkheid heel belangrijk en hou ervan om mensen te helpen en te ondersteunen in een vertrouwde omgeving. Dan kom ik in mijn kracht."   

"Achteraf ben ik ook heel blij dat het allemaal zo gegaan is", concludeert Schoot. "Ik vond het uiteindelijk heerlijk om veel thuis te zijn en eens wat meer tijd met mijn vriend door te brengen. Ik ben ook dingen gaan opschrijven en daar heb je het dan samen over. Mijn studie commerciële economie ga ik weer oppakken. En ik ga stage lopen bij de Hogeschool van Amsterdam als communicatie medewerker bij de Johan Cruijff Academy. Dat zal bijna altijd online zal zijn, want ik woon natuurlijk in Zuid-Duitsland. Maar zo kan ik op een mooie manier sport en marketing combineren", weet Schoot. 

Volleybal blijft namelijk voorlopig het belangrijkste in het leven van de gedreven topsporter, die moeilijk stil kan zitten. Toch nam Schoot onlangs ook een besluit een project even te beëindigen. "Ongeveer een jaar geleden ben ik begonnen met coachen bij Personal Body Plan. Ik wil mensen helpen de beste versie van zichzelf te worden. Zo coachte ik veel mensen, onder wie ook een aantal topsporters. Ik vind het leuk om mensen te begeleiden. Soms misschien eens een spiegel voorhouden. Ik heb besloten daar nu even mee te stoppen. Helaas kan ik niet alles goed blijven doen."

Terug naar haar roots zit er voorlopig niet in voor Schoot. "Dat denk ik niet, ik leef nu ook in een mooie omgeving in een klein dorpje en mijn vriend woont en werkt in Haarlem. Maar het is wel zo dat als ik even in de Achterhoek terug ben, ik ook helemaal tot rust kom. Mijn zus woont bijvoorbeeld nog altijd in Winterswijk. Het blijft een fijne plek om te zijn."