75 jaar vrijheid: goudsbloemen voor de prinsjes op Teuge

Sisca van Beek-IJsseldijk zit aan een tafel vol krantenknipsels en foto's. Blij om haar verhaal te vertellen: "Het is zo bijzonder dat dit nu 75 jaar geleden is." Van Beek-IJsseldijk weet hoe bijzonder deze dag voor haar moeder was. Haar moeder was 30 jaar als ze merkt dat het druk is bij het vliegveld. Ze werkt op het land van de boerderij waar ze woont. Als ze hoort de de prinsesjes onderweg zijn bedenkt ze zich geen moment.

Ze plukt goudsbloemen om ze welkom te heten: "Mijn moeder deed dat ook uit daad van verzet, die goudsbloemen zijn oranje van kleur." Tijdens de oorlog waren de goudsbloemen voor veel mensen een stil protest tegen de aanwezigheid van de Duitsers. Gretha vraagt prins Bernard om toestemming en schuift twee meisjes die bij het gezin Mulder zijn om aan te sterken naar voren. Sisca van Beek-IJsseldijk grinnikt over het feit dat ze op geen enkele foto of video staat: "Typisch mijn moeder, ze was vies van het werk op het land en vond ongepast om zo op de voorgrond te treden."

https://www.youtube.com/watch?v=VKijXWtZMhk&feature=emb_title

De Oranjes kwamen, voor de veiligheid, in twee toestellen aan, Juliana en de kleine Margriet arriveren als eerste. Margriet is in Canada geboren en zet dus in Teuge voor het eerst voet op Nederlandse grond. Zij krijgt de goudsbloemen en het poesiealbum van het pleegzusje van Gretha, dat ze ook snel had meegenomen van huis. Alle prinsjes schrijven daar wat in, helaas zijn ze het album later verloren. Bij de herdenking in 1985 ontmoeten Juliana, Margriet en Gretha elkaar voor de tweede keer. Sisca is daarbij: "Het was of mijn moeder en Juliana elkaar al jaren kenden, heel bijzonder." Margriet vraagt Gretha of ze het verhaal van de goudsbloemen nog één keer wil vertellen.

In een krantenartikel vertelt Gretha IJsseldijk-Mulder tegen de journalist dat ze net zo onder de indruk was als 40 jaar geleden: "Ik had het gevoel van we horen toch allemaal bij elkaar, datzelfde gevoel dat ik ook in de oorlog had.' Sisca van Beek-IJsseldijk kan dat stuk bijna niet voorlezen zonder emotioneel te worden. Zij ervaart het precies zo: "Ik denk dat in deze tijd van corona, maar ook van oorlog op sommige plekken in de wereld dat we moeten beseffen hoe belangrijk vrede is en dat de Koninklijke familie een verbindende factor is."