Nieuws
Paul herdenkt zijn vader 50 jaar na tragisch helikopterongeluk
ELST - Het was een bijzondere dag voor Paul Dirks. Donderdag ging hij voor het eerst in zijn leven naar de plek waar zijn vader precies 50 jaar eerder omkwam bij een helikopterongeval. In een weiland bij Elst legden hij en zijn familie bloemen.
Enkele maanden nadat vlieginstructeur Paul Dirks omkomt in de zomer van 1970 ziet zijn zoon het levenslicht. Hij wordt vernoemd naar zijn vader: Jean-Paul Henri, roepnaam Paul.
Verkeerd geplaatst boutje is desastreus
Zijn vader is slechts 34 jaar als hij en een leerling in hun militaire helikopter neerstorten. Bij deze Franse Alouette zit een bout niet goed gemonteerd. De mechanische besturing begeeft het en het toestel crasht in een veld.
Het ongeluk gebeurt in een tijd dat luchtvaartongelukken niet ongewoon zijn. "Het is schrijnend", vertelt zoon Paul Dirks. "Hij stond bekend als een betrouwbare, rustige man met de lijfspreuk: 'safety first'."
Een gedenkmuur in Soesterberg. Foto: Paul Dirks.
1200 omgekomen vliegers
Op vliegbasis Soesterberg is een marmeren muur met daarop 1200 namen van vliegers die vanaf de Tweede Wereldoorlog omkwamen. Daarop is ook Paul seniors naam te lezen.
Pauls moeder, stiefvader en kleinkinderen van de vlieger herdachten hem daar donderdag. De groep trok eerst gezamenlijk het weiland bij Elst in. Want daar gebeurde het. Paul Dirks: "Dat mijn vader toen is verongelukt, is altijd een zoektocht voor mij geweest."
Waar was het nou?
Toch ging hij nooit naar die beladen plek. Dat kwam ook, omdat niet helemaal duidelijk was waar die plek nou lag. "Ik heb bij het archief van Defensie wel de coördinaten van Defensie gezien, maar die bleken niet te kloppen."
Dat mijn vader toen is verongelukt, is altijd een zoektocht voor mij geweest
Hij vervolgt: "Mijn tante is altijd blijven zoeken. Ze kwam in contact met een militair die destijds wacht moest houden bij het wrak, na het ongeluk. Hij wist de plek precies aan te wijzen." Dat is alweer even geleden. Maar Paul wachtte met zijn bezoek, tot het juiste moment aanbrak.
Emotionele ochtend
"Ik wilde er altijd een keer heen en nu was het precies 50 jaar geleden", vertelt hij. En zo stond een klein gezelschap donderdagmorgen in het weiland van een boer, om ook daar bloemen te leggen en te gedenken.
"Het was wel emotioneel, ja" geeft Paul toe. "Maar het was ook een heel mooie gelegenheid om dit met zijn allen te doen."
Zijn er nog getuigen?
Een ding ontbreekt nog: Paul zou graag getuigen spreken. Wie hem meer kan vertellen over die 30e juli 1970, rond 14.00 uur, mag contact met hem opnemen via de mail.
