Proeven aan het verleden in grootste pop-up restaurant Proefdruk

Het is niet direct een locatie waar je een restaurant verwacht. Aan de rand van grauw industriegebied Oostkanaalhaven staat een papierfabriek die al vijf jaar geen papier meer levert. Toch regent het reserveringen bij Proefdruk, waar restauranthouders uit Nijmegen bij toerbeurt gasten ontvangen. Het grootste pop-up restaurant van Nederland is ingegeven door de coronacrisis.

De vereiste anderhalve meter is in zo’n enorme fabriekshal geen enkel probleem. "Ja, 2500 vierkante meter aan ruimte, da's best groot", lacht Chantal Peters. Ze is eigenaar van de papierfabriek, waar eerder bijvoorbeeld al BMX-wedstrijden werden gehouden.

Praktisch alles van het restaurant is uit alle hoeken en gaten van het enorme fabriekscomplex gesleept. Spoelkeuken, decoratie en meubilair zoals bijvoorbeeld de oude directietafel. Max Krol dineert met zijn familie aan die tafel en is verguld met de sfeer die het restaurant ademt: "Dat er zoveel historie van de oorspronkelijke papierfabriek in dit pand aanwezig is. En dat je dus op allerlei plekken eigenlijk die historie voelt."

En de verschillende restauranthouders kunnen in het enorme restaurant de misgelopen inkomsten een klein beetje inhalen. Horecaondernemers zoals Thijs van Gastel. "Die haal je dit jaar niet in, die drie maanden dat je dicht bent geweest. Maar dit helpt zeker."

Onder de mensen die een tafeltje reserveren zijn ook oud-medewerkers van de papierfabriek. Voor hen is het dineren met een bijsmaak. Hele Nijmeegse families werkten er. Tot na een overname iedereen van de ene op de andere dag op straat belandde.

'De nieuwe eigenaar heeft de stekker eruit getrokken en dat was het", zegt Arno van Liessum als hij net aan zijn toetje begint. Meer dan dertig jaar lang werkte hij in de papierfabriek. Daar kwam in 2015 dus plots een pijnlijk einde aan. Vanaf het tafeltje het restaurant is het een klein stukje lopen naar zijn voormalige werkplek.

Buiten bereik van de gezellige lampjes liggen restanten van een dramatische geschiedenis.. Die deed Arno twijfelen of hij wel wilde komen eten. Achteraf is hij blij dat hij gekomen is. Aangekomen bij zijn voormalige bureau is het alsof de tijd er jaren heeft stil gestaan. Alsof alles gisteren in grote haast is achtergelaten.

Hij haalt diskettes uit een laatje waarop hij zijn eigen handschrift herkent. Het is een rotzooitje van allerlei zaken, tot en met een doos kerstballen aan toe. Een troosteloze, bizarre aanblik. Van Liessum: "Dat kun je wel zeggen, ja. Voelt ook heel raar moet ik zeggen."