'Spierverlies bij ex-coronapatiënten is extreem', zeggen artsen

In de oefenzaal van de Sint Maartenskliniek in Ubbergen bij Nijmegen stapt Guido Verbeek uit Wijchen een opstapje op en af. Een paar weken geleden interviewde ik hem toen hij nog in het ziekenhuis lag. Op de longafdeling van het CWZ-ziekenhuis. Net op het moment dat ik met hem en zijn dochter aan het praten was, kreeg hij het nieuws dat hij mocht revalideren in de Sint Maartenskliniek. Hij kreeg er tranen van in zijn ogen. 

Nu stapt hij onder toeziend oog van fysiotherapeut Ellen van der Veen een trapje op en af. Loopt heen en weer terwijl hij een ballon in de lucht houdt. "We oefenen heel veel, want ze hebben veel spierkracht verloren, omdat ze zo lang op de ic hebben gelegen. Stijve nek. Schouderklachten door het op de buik liggen."

Nu is hij hier bijna klaar. Morgen mag hij naar huis. Hier heeft hij alles opnieuw moeten leren. Alle dingen die hij kon voor hij corona kreeg: lopen, traplopen, aan het aanrecht van alles doen, uit bed komen. "Ik was een vaatdoek; kon bijna niets meer. Maar nu mag ik naar huis. Geweldig, dan kan ik eindelijk een nieuwe start maken."

Doordat hij zo enorm ziek is geweest, kampt hij met klachten die veel ex-coronapatiënten hebben. "Verlies aan spierkracht, slechte conditie, geheugenproblemen", somt revalidatiearts Nanny Steinmeijer een paar van de klachten op. "Het zuurstofverlies heeft schade door het hele lichaam aan kunnen richten. Het is veel. Vooral het dunner zijn van de spieren en het gewichtsverlies is heel extreem."

Dat de klachten extreem zijn bevestigt ook longarts Anneke van Veen die op het moment veel ex-coronapatiënten op haar spreekuur in het CWZ-ziekenhuis in Nijmegen krijgt. "Extreme vermoeidheid, een enorm conditieverlies en een enorm spierkrachtverlies. Dat is wat we zien. Dus voorheen gezonde en actieve mensen die nu moeite hebben met een trap op lopen."

"Ik heb een jongen van 25 jaar gesproken, hardloper, gezonde jongen, die na de wintersportvakantie heel ziek is geweest", geeft Anneke van Veen als voorbeeld.

"Niet in het ziekenhuis, maar gewoon thuis en die nu zegt 'ik kan helemaal niets meer'. En dat zijn mensen met een normale longfunctie, dus we zien niets op de longfoto of test, maar ze zijn uitgeput. Dus we moeten echt nog meer uitzoeken. We tasten nog in het duister wat de oorzaak is van deze klachten."

Ook in de revalidatiezaal is het voor de begeleiders uitzoeken wat werkt. "Het is een zoektocht", zegt fysio Ellen. "Het is voor ons een onbekende ziekte met nieuwe klachten. Dus we overleggen veel, ook met longartsen', vult Nanny Steinmeijer aan. 

Als er iemand is die weet wat het betekent om je spierkracht te verliezen is het Toon Roosen wel. Hij was altijd een grote sterke man, maar toen ik hem filmde op de verpleegafdeling had hij moeite met de twee stapjes van bed naar brancard. Nu tref ik een man die met een grote glimlach op de hometrainer zit in de oefenzaal naast Guido Verbeek. "Ik kan weer lopen, weer fietsen op de hometrainer. Ik ben er nog lang niet, maar nu wel zo ver dat ik eindelijk naar huis kan."

Eind maart werd Toon opgenomen in het ziekenhuis. Nu is het juli en kan hij naar huis om daar verder aan te sterken. Het was een lange, zware weg, maar de glimlach is op zijn gezicht gebeiteld. "Ik ben zo blij als een gek. Dat ik dit allemaal weer kan. Dat ik nog lééf!'

Zie ook: Longartsen overspoeld door ex-coronapatiënten, verbazing over diversiteit aan klachten