Henk (69) sluit zijn kapsalon in Epe vanwege corona: 'Ik kan niet omgaan met die regeltjes'

Henk is zichtbaar aangedaan als hij zijn verhaal doet. 'Een tsunami aan telefoontjes en klanten, mensen niet meer in hun jas mogen helpen, geen hand mogen geven; al die regeltjes, ik snap ze, maar kon er niet mee omgaan. Ik lag er ’s nachts wakker van. Na enkele dagen heb ik afgelopen vrijdag de deur gesloten en een briefje opgehangen. Een rare manier om zo afscheid te nemen, maar ik kon niet anders.'

Het scheelde maar een haartje of Henk Voskuil had een carrière als politieman gehad. Hij was al door de voorselectie, maar als 16-jarige nog iets te schriel en de dienstdoende commandant vroeg hem om een jaar later terug te komen.

Daarop besloot Henk om zijn vader in de kapperszaak te gaan helpen. Hij had net daarvoor, in 1967, zijn mulodiploma van de chr. mavo aan de Haverkampsweg in ontvangst mogen nemen. 'Eerder al hielp ik op zaterdagmiddag mijn vader in de zaak: klanten inzepen, de kapmantel omdoen, afrekenen een boodschapje halen, dat werk. Ik vond het leuk, de sfeer was prima en ik klikte goed met m’n vader. Het werd dus het kappersvak en niet de politiepet.'

Al die jaren werkte Henk vanuit zijn bekende kapsalon aan de Beekstraat in Epe. Nadat zijn vader in 1976 overleed, runde hij de zaak samen met zijn vrouw Trudie. 'Zij had minder met het kappersvak en begon in de jaren 80 de wolwinkel 3 Suisses. Ik ben toen tot 1997 vanuit de zijvleugel in het gebouw gaan knippen.'

Trudie overleed in 2003 en ook nadien bleef Henk het kappersvak trouw. 'Ik heb het al die jaren naar m’n zin gehad, ging nooit met tegenzin aan het werk. Je maakt een praatje, deelt soms lief en leed met mensen; die sfeer bevalt me. In september hoop ik 70 te worden. Ik had het graag tot die tijd volgehouden en er dan een punt achter gezet, maar het is beter zo. Ik dacht dat ik het allemaal wel aankon, maar raakte zó gestrest dat ik vorige week besloten heb om de deur achter me dicht te doen. Ik zou er zelf aan onderdoor gaan.'

De sfeer van de jaren 50 en 60 is nooit weggeweest aan de Beekstraat 10. Wie er ooit is geweest, ziet de antieke kapperstoog, de brylcreem en het klassieke scheermes haarscherp voor zich. Net als de aimabele Henk Voskuil, die goed kan luisteren, maar zelf ook nooit verlegen zat om een praatje als klanten daar behoefte aan hadden.

Veel van die klanten bleven hem trouw en werden - net als hij - een dagje ouder. 'Je hebt een vertrouwensband. Daarom ook vind ik het zo moeilijk om op deze manier de zaak te moeten sluiten', benadrukt Henk. 'Normaal geef je een afscheidsreceptie en kun je persoonlijk afscheid nemen. Het voelt raar om een briefje op te hangen, alsof je mensen in de steek laat. Ik kon het echt niet opbrengen om iedereen af te bellen. Daarvoor is het nog te emotioneel. Graag wil ik daarom langs deze weg alle klanten hartelijk bedanken voor hun vertrouwen en steun in al die jaren.'