Femke is deurwaarder-vrij: ‘Ik heb het gered'

De brievenbus dichtgeplakt, de voordeur op slot. Deurwaarders die blijven aanbellen. De betaalrekening die wordt geblokkeerd. Vorig jaar vertelde Femke over het moeras waar je met armoede en schulden in wegzakt. Over het moment dat je de strijd opgeeft en verliest. Maar zo hoeft het niet te gaan. En zo ging het ook niet bij Femke. 

Femke had een geweldig jaar: ze kwam in aanmerking voor schuldsanering, een traject waarbij de gemeente bemiddelt tussen jou en je schuldeisers. Drie jaar lang betaal je af. Daarna krijg je een schone lei. Je schulden worden kwijtgescholden. Femke vroeg dat aan. 

Voor Femke betekent het alles. Het aantal schuldeisers (‘Het waren er echt heel veel’) wist ze terug te brengen tot vijf. Opeens is het stil aan de voordeur. ‘Helemaal klaar! Geen deurwaarders meer die zich onbeschoft gedragen. Het is bijna 'leuk' om de brievenbus te openen. Ik voel opluchting. Tegelijkertijd denk ik trots: ik heb het gered!’  

De tijd is nu haar beste vriend. Ze zit nog tweeënhalf jaar in de schuldsanering, maar daarna is het voorbij. Voor het eerst is er weer licht aan het einde van de tunnel. ‘Vooruit kijken was al leuk, maar nu voelt het heerlijk.’

Tot die tijd gaat Femke door met het 'slimme systeem' waar zij en haar dochter door overleven. Iedere maand legt ze een voorraad aan van ui, rijst, vlees, aardappels en houdbare melk. Geld dat ze overhoudt verdeelt ze over vier weken. Daar koopt zij verse groenten en fruit van. Femke kookt grote porties en vriest die in. ‘Aan het einde van de maand eten we de diepvries leeg.’

Haar dochter werd vorig jaar achttien, waardoor toeslagen wegvielen. Daardoor werd het nóg krapper. Gelukkig wist Femke dat van tevoren. ‘Ik besprak het met mijn dochter. Hoe gaan we dat doen?' Daar rolde een ‘leuke wedstrijd’ uit die ze nu iedere maand samen spelen: hoe komen we van nóg minder rond? 

Haar systeem werkt. En dat niet alleen: het houdt haar en haar dochter op de been. ‘Ja we kunnen dit. We doen dit samen.’ Niet alleen Femke heeft hier baat bij. Volgens haar is er hoop voor iedereen. Ze heeft een paar belangrijke tips voor mensen die in haar oude situatie zitten. 

‘Draai de rollen om. Wees projectleider van jouw leven. Bel de deurwaarder zelf. Je zult zien dat er dan iets verandert. Breng je schulden in kaart. Zoek iemand die je daarbij kan helpen. Dan weet je van hoeveel je rond moet komen. Bedenk je eigen wedstrijd. En ook als het een keer niet lukt: probeer het nog een keer.' 

Wat Femke nu wil is rust en harmonie. ‘Geen moeilijk gedoe meer. Geen traumatische ervaringen met deurwaarders of mensen die over mij willen beslissen.’ Als ze terugkijkt op haar leven voelt ze soms opluchting, gek genoeg. ‘Ik had een koophuis, een leuke baan en geld genoeg. Toen raakte ik alles kwijt. Het grappige is dat ik nu niet bang meer ben om iets te verliezen.’  

Vervolg op de Serie 'De armste buurt van Gelderland' 

Verslaggever Jenda Terpstra liep vorig jaar mee in de Arnhemse buurt Immerloo II: een buurt met zes hoogbouwflats waar veel mensen op de armoedegrens leven. Dit jaar ging ze terug naar de flats. Hoe gaat het nu met de bewoners die zij destijds interviewde? Een volledig overzicht vind je in het dossier 'Armste buurt van Gelderland'. 

Zie ook: Ernest kijkt naar de stip op de horizon: bijna schuldenvrij. 'Alleen nog een baan'