Zo gaan onze verslaggevers te werk om coronabesmetting te voorkomen

Bezoekers zijn afgezegd, gasten zijn er alleen als het absoluut noodzakelijk is voor het journalistieke proces en ondersteunend personeel werkt zoveel mogelijk vanuit huis. Alleen wie daadwerkelijk aanwezig moet zijn op de redactie, is daar te vinden. Verslaggevers zijn in de regel ook veel te vinden in het omroepgebouw, maar daar is twee weken geleden verandering in gekomen.

De verslaggevers trekken dagelijks de dorpen en steden in om verhalen te maken. Dat doen ze voor bijdragen op radio, televisie en op de website. Door nieuw opgestelde richtlijnen komen zij het gebouw van de omroep op dit moment echter niet binnen, zodat een eventuele besmetting niet doordringt tot op de vloer. Ook passen ze hun werkzaamheden 'in het veld' aan. Zo nemen ze de anderhalve meter afstand in acht en gebruiken ze andere microfoons. Het blijkt ook lastiger om mensen bereid te vinden om een interview te geven over actuele zaken. Niemand wil immers een onnodig risico nemen. 

Verslaggever Vera Eisink was woensdagochtend in Slijk-Ewijk. Ze interviewde daar een fruitteler die ervoor koos om met een windturbine zijn bloesems te beschermen tegen vrieskou. Waar ze de fruitteler onder normale omstandigheden een 'speldmicrofoon' had opgespeld (een microfoon die wordt opgespeld op een kledingstuk), maakte ze nu gebruik van een zender die ze hem zelf liet aanbrengen. Alles om niet te dichtbij te komen.

'Ik gooi de mensen die ik interview nu de microfoon toe en dan kunnen ze die zelf vastmaken', legt ze uit. 'Het is ook een optie om een stok te gebruiken en de microfoon van de omroep daar aan vast te maken, zodat de afstand er blijft. Ik ben aanvankelijk begonnen met een zender te bevestigen aan een tak, inmiddels hoeft dat niet meer.'

Vera gaat tijdens haar werkzaamheden voor alle zekerheid ervan uit dat ze zelf besmet is met corona, terwijl daar geen sprake van is. 'Ik denk maar zo: als ik zorg dat ik niet te dichtbij kom, kan ik de ander niet besmetten en diegene mij ook niet.'

Verslaggever Marc Loeven geeft toe dat hij wat zenuwen voelt. 'Ik ben een week vrij geweest en ga er nu voor het eerst weer op uit. Op de dagen dat ik vrij was, heb ik bewust afstand gehouden van mensen. Nu moet ik toch weer dichterbij komen. Maar het is belangrijk dát het gebeurt, dus we gaan gewoon door', zegt hij. 'We werken volgens strenge richtlijnen van het RIVM en de GGD, zodat we geen risico zijn voor anderen.' 

Marc is woensdag op zoek naar iemand die zich inzet om anderen te helpen in tijden van coronacrisis. Het liefst schuift hij met die persoon aan tafel voor 'de lunchtafel', een terugkerend item in het middagprogramma op Radio Gelderland. 'Maar het is lastiger dan anders om nu iemand te vinden die daartoe bereid is', heeft Marc gemerkt. 'De mensen die op dit moment anderen helpen willen ook zo min mogelijk risico lopen.'

Ook verslaggever Martijn de Graaf heeft gemerkt dat het deze dagen en weken anders werken is. 'Wanneer ik mensen ontmoet voor een interview, geef ik ze vooraf graag een hand om mezelf voor te stellen. Dat kan nu niet en dat is wel even raar. Ook kan ik niet rustig met iemand gaan zitten om door te spreken waar we het in ons gesprek over gaan hebben.'

'In praktisch opzicht merk ik ook het nodige van de maatregelen', vult Martijn aan. 'Wanneer ik met een cameraman op pad ben, sta ik normaal gesproken vlak naast hem. Nu moet ik meer afstand nemen. Dat zie je ook terug aan de manier waarop de geïnterviewde in de camera kijkt: dat is anders.'

Behalve bijdragen voor de televisie-uitzending levert Martijn ook items voor radio. Anders dan gebruikelijk moet hij nu hengelen (zwenken met de microfoon) om zijn geïnterviewde een antwoord te laten geven. 'Ik vind het prettig om tijdens een radio-interview dicht bij de ander te staan. Ik kan dan makkelijker de microfoon heen en weer bewegen in een gesprek. Maar nu kan dat niet, ik moet niet te dichtbij komen. We werken nu met microfoons waaraan een clip is bevestigd. Of we stoppen de microfoon in een pvc-buis, die de kabels wat verlengt. Zo'n buis drie minuten voor je uit houden is best zwaar. Al kweek je er dan wel weer spierballen mee.'

Ondanks de maatregelen en veranderingen blijven de verslaggevers positief. Marc Loeven peinst er niet over om thuis te gaan zitten. 'Ik vind het belangrijk dat het doorgaat, juist nu moeten we er staan als journalisten', zegt hij. Daar kan Martijn de Graaf zich helemaal in vinden. 'Ik vind het mooi om in deze tijden te werken. Ik heb het idee dat ik iets kan doen voor de samenleving, door voor informatievoorziening te blijven zorgen in tijden van crisis.'