Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Margot van Veen

Luister hier naar het fragment

Zij knikt mij vriendelijk toe als ik me bij de zuil wil aanmelden voor een afspraak. Duidelijk herkenbaar als vrijwilliger staat zij op haar post bij de aanmeldzuil.

Het ontroert me dat er in het ziekenhuis zoveel vrijwilligers zijn die klaar staan. Daar waar het nodig is. En ook buiten het ziekenhuis zijn er veel mensen die er zijn voor een ander. Vrijwilligers zijn er op zoveel verschillende plaatsen. Dienstbaar zijn ze. Het doet me denken aan woorden van Jezus, opgeschreven in het Marcus-evangelie.

Er staat: “Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal een ieders dienaar moeten zijn.”

In een wereld waar macht vaak de boventoon voert, waar we de besten willen zijn, of de eersten, het grootste deel willen hebben, of de mooiste plek... Is het fijn als er iemand is die jóu niet voorbij loopt, die jou ziet staan. De beste manier om een weg te vinden is om sámen een weg te gaan. Elkaars dienaar zijn.

Dat zijn mooie woorden, maar tegelijk ook lastige woorden. Die woorden van dienen, de ander voor laten gaan en jij zelf als laatste. Is dat niet teveel gevraagd als een ander steeds probeert voor te dringen, jouw plaats wil innemen en jou –als het ware- aan de kant zet? En wordt dienen niet vaak uitgelegd als jezelf wegcijferen? Wegcijferen, over je heen laten lopen, leven ten koste van jezelf, dat is niet de bedeling van Jezus, lijkt mij.

We zijn onderweg naar Pasen: en een aantal weken lang kunnen we ons voorbereiden op het feest van Pasen. Worden we, in deze veertigdagentijd, uitgedaagd om met andere ogen naar onszelf te kijken, naar de ander. En staan we stil bij het leven van Jezus. Hij is gekomen om te dienen en zelfs zijn leven te geven aan ons. Daarmee is ons het leven geschonken, een geschenk dat wij mogen ontvangen en koesteren. Een geschenk, een gave, met daarin een opgave, een opdracht, om elkaar het leven te gunnen en te géven waar we dat kunnen.

Om elkaar te zien als mens, verlangend naar liefde en geluk, naar richting, naar orde in de chaos. Om niet te leven ten koste van elkaar, maar proberen met elkaar een goed samenzijn en samenleven op te bouwen.

Vriendelijkheid, goed buurschap, medelanderschap, begrip. Een samenleving van gerechtigheid waarin ieder mens waarde heeft, Zorgzaam zijn voor wie niet voor zich zelf kan zorgen, de ander helpen opstaan of de juist de weg wijzend.

We mogen elkaar de hand reiken, iedere dag opnieuw. Elkaar waardering geven, veiligheid en vergeving. Dát kunnen we elkaar geven. Dat is dienen zoals Jezus het ons heeft voorgedaan en waarin wij Hem kunnen volgen. Ieder op zijn eigen plek, met onze eigen mogelijkheden.