Greet is 'die eerste besmette van Doesburg' en zit nu thuis in isolatie

'Opeens gebeurt het, krijg je een telefoontje en is het zeker: je hebt het. Ik was stomverbaasd, want ik was alleen een beetje verkouden, grieperig en kreeg ook koorts. Dat was de trigger. Normaal had ik paracetamol genomen en doorgegaan, maar ik vond dat ik het serieus moest nemen. Via de protocollen op mijn werk (ziekenhuis Rijnstate in Arnhem, red.) werd ik getest. Daarna vergeet je het een beetje, maar zorg je wel dat je met minder mensen in contact komt. En opeens krijg je de uitslag. Dan denk je: 'Oh jee en nu?''

'Nu moeten we met z'n vieren binnenblijven, samen met mijn partner en kinderen van 16 en 19 jaar. Sinds zaterdagmiddag zitten we thuis in isolatie, maar vanaf het moment dat ik verkouden was hebben we al dingen op een laag pitje gezet. We hebben geen boodschappen meer gedaan en zijn niet meer bij mensen op bezoek geweest.'

'Nu heb ik niet zoveel klachten meer, maar ben nog wel een beetje grieperig. De rest van het gezin heeft nog geen klachten. Toen bekend werd dat ik corona had, kreeg ik wel instructies dat ik afstand moest houden en een masker op moest, maar we waren al twee dagen bij elkaar in de ruimte terwijl ik hoesterig was. Dus ik heb geen masker op, maar we zijn wel extra voorzichtig naar elkaar toe.'

'We mogen niet naar buiten. Mijn oudste dochter en partner werken thuis en de jongste krijgt steeds meer huiswerk van school. Zo zijn we bezig. Zelf ben ik nog niet 100 procent genezen, maar ik ga straks ook weer thuiswerken. Dat is ons beleid ook, zoveel mogelijk thuiswerken. En ik reis met het OV, dus ik zou daar nog wel voorzichtig in zijn. In principe zou ik weer naar buiten kunnen als ik me helemaal goed voel. Een beetje raar, want de rest van het gezin moet 14 dagen binnenblijven.'

'Gisteren zat ik even in de tuin en hoorde ik een kindje die langsliep tegen haar vriendinnetje zeggen: 'Hier woont de eerste besmette van Doesburg'. Daar moest ik om lachen, dat was grappig.'

'Voor de rest is iedereen ongelooflijk behulpzaam en lief. Ongelooflijk hoeveel telefoontjes, appjes, hulplijnen en briefjes in de brievenbus we krijgen. Het is een beetje surrealistisch: de buurman hangt 's ochtends het broodje aan de deur, maar hij is 20 jaar ouder dan wij. Het is eigenlijk te gek voor woorden, maar het moet.'

'Zelfs mensen van wie ik denk 'joh, je moet binnenblijven en goed voor jezelf zorgen', die bieden ons aan om boodschappen te doen en eten te koken. Boodschappen zijn wel nodig, maar eten koken natuurlijk niet. We zijn echt heel dankbaar dat we in een stadje als Doesburg wonen. Dat mensen hier zo sociaal zijn en goed voor elkaar zorgen.'