Nieuws

'Je bent jong en je rouwt wat'; Lisanne schrijft boek

'Mijn therapeut vertelde mij dat er geen handleiding voor het rouwen kan zijn. Ik zei: dan schrijf ik hem zelf wel. Maar nu blijkt wel, dat kan helemaal niet. Er is een reden waarom er geen handleiding is voor rouw'. © Omroep Gelderland
LOO - 'Mijn therapeut vertelde mij dat er geen handleiding voor het rouwen kan zijn. Ik zei: dan schrijf ik hem zelf wel. Maar nu blijkt wel, dat kan helemaal niet. Er is een reden waarom er geen handleiding is voor rouw'.
Wil je het verhaal van Lisanne liever horen? Luister het hier:
De handleiding van de 30-jarige Lisanne van Sadelhoff kwam er niet, maar een boek lukte wel. Een boek met de titel: 'Je bent jong en je rouwt wat.' Het boek gaat over haar rouwproces rondom het vroege overlijden van haar moeder.
Bij Radio Gelderland vertelt Lisanne donderdag openhartig over haar tijd rondom de dood van haar moeder en haar rouwproces. 'Mijn moeder is de belangrijkste vrouw uit mijn leven. Zij heeft me gevormd en was mijn voorbeeld. Ze was enorm extravagant en ik vond het leuk dat ze zo was.'
Op het moment dat Lisanne te horen krijgt dat haar moeder kanker heeft wil ze het niet geloven. Ik schreef op de dag van de diagnose in mijn dagboek - in volledige naïviteit op - dat we er nog wat moois van gaan maken met z'n allen. Maar ik kan je vertellen, er is niks moois aan het ziekbed. Ik hoopte nog op een mooi laatste gesprek, een keer lunchen samen, nog een keer op vakantie samen, maar het zat er allemaal niet meer in. Ze was zo ontzettend ziek en zwakte snel af. Het was echt klote het laatste jaar.'

'Zo hoort het niet te zijn'

En daar schrok Lisanne van. 'Elke keer dacht ik dat het niet erger kon zijn, maar dan gebeurde er weer iets. Je zit in een trein vol ellende en het stopt gewoon niet. Je kunt als dochter, zus of man ook niks doen. Dat was enorm confronterend.' Op dat moment kon Lisanne dan ook niks positief inzien, maar tijdens het schrijven merkte ze wel dat er positieve puntjes waren. 'Ik merkte dat haar grapjes wel naar boven kwamen. Ze waren er dus wel, maar in die tijd denk je alleen maar aan de ellende.'

'Onvoorspelbare draak'

Het ziekbed van haar moeder maakte Lisanne ook anders dan ze eigenlijk was. 'Ik schrok soms ook van mezelf. Maar de mensen om mij heen ook denk ik. Ik denk wel dat je het verdriet van mij af kon lezen, ik had een opgeblazen gezicht, was bleek en mijn ogen stonden ook niet gelukkig. Daarnaast was ik een onvoorspelbare draak.'
En dat terwijl Lisanne van de rest van de wereld op dat moment niet veel snapte. 'Ik zag mensen hun vakantie boeken, naar gezellige feestjes gaan en ik dacht telkens: hoe dan?! Mijn moeder is dood. Ik vond dat heel Nederland stil moest staan bij dat verdrietige feit, alleen kan dat niet. Dan functioneert de samenleving niet meer.'

'Het gaat nooit meer goed'

Inmiddels, zo'n drie jaar na het overlijden van haar moeder, gaat het een stuk beter met Lisanne. 'Maar het gaat nooit meer goed. Ik heb veel aan mijn broertje. Dat is mijn steun en toeverlaat.'
Het boek dat ze heeft geschreven helpt haar ook veel. 'Maar het is geen handleiding. Dat wilde ik in die zware periode wel, ik wilde een stappenplan waarmee mijn pijn minder zou worden per dag en per week. Maar mijn therapeut zei al: er is geen handleiding. Ik zei toen: dan schrijf ik hem zelf wel. Maar het kan ook helemaal niet, er is een reden dat die handleiding er niet is voor rouw.'
Toch ligt er vandaag wel een boek in de winkels. 'Natuurlijk ga ik even kijken in de winkels, ik ga hem overal bovenop leggen.'
💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking voor de redactie? Stuur ons een bericht op 06 - 220 543 52 of stuur een mail: omroep@gld.nl!