Rijk van Nijmegen / Achterhoek

Universiteit Nijmegen zet ruim 17.000 zwarte bladzijden uit onze geschiedenis online

NIJMEGEN - Voor veel nakomelingen van slaven is het een emotionele gebeurtenis: de namen van je voorouders online zien in het slavenregister van Suriname. Een deel van de familiegeschiedenis ziet het licht, waar veel taboe en schaamte op rust.
De meer dan 17.000 pagina's van het unieke slavenregister uit het nationaal archief in Paramaribo zijn nu te raadplegen voor wetenschap en publiek. Een samenwerking tussen de Surinaamse Anton de Kom universiteit en de Radboud Universiteit Nijmegen. De Nederlandse overheid gebruikte het register om illegale handel in slaven tegen te gaan. Het biedt veel inzicht in de tijd van de slavernij en de omstandigheden van de mensen die toen leefden.
Bekijk de video. De tekst gaat daaronder verder.

Niet zo lang geleden

Bij veel nakomelingen van slaven heeft het online kunnen inzien van het register met de namen van hun voorouders een enorme impact. Zoals bij Maria Karg. 'Ik was echt heel erg geëmotioneerd', zegt ze. 'Dat is iets ook van mij.'
'Je merkt dat het helemaal niet zo lang geleden is', zegt historicus Coen van Galen, van de Radboud Universiteit Nijmegen over de slavernij. 'In die families leeft dat nog. Ik heb mensen gesproken die letterlijk zelf nog mensen gesproken hebben die in slavernij waren geboren, en daar ook nog herinneringen aan hadden. Die leven nog steeds.'

Minderwaardig

Van Galen: 'Wat je ziet is dat slavernij, zoals die in Suriname bestond, in de hand werkt dat bepaalde groepen - met name zwarte mensen - als minderwaardig worden neergezet aan witte mensen. En dat idee stopt natuurlijk niet op het moment dat je de slavernij formeel afschaft. Dat werkt door.' 
Maria Karg heeft daarom de stichting Stil Verleden opgezet en komt langs op scholen om jongeren te leren over het slavenregister en de slavernij. De vader van de opa van Maria Karg was een blanke, Duitse plantagedirecteur, Johann Mathiass Karg. Hij kreeg die drie kinderen met een van zijn slavinnen, Coba. Toen hij in 1835 met pensioen ging moest hij zijn eigen vrouw en kinderen vrijkopen.
Het slavenregister is hier in te zien.