INTERVIEW | Sjoerd Ars: 'Deze baan is een aanslag op je privéleven'

Isitan Gün leidt Fortuna en bepaalt uiteindelijk, maar op voetbaltechnisch gebied zegt hij ook heel duidelijk 'ik ben niet de man met verstand van voetbal.' Ogan Tarhan, zijn mede-compagnon, is de technisch adviseur. Met hem ga ik over het voetbalgedeelte, in overleg met de technische staf. Samen met RKC Waalwijk hebben wij het laagste spelersbudget. Dus moet je creatief zijn met de beperkte middelen die je hebt.  

Je werkt als technisch manager aan een netwerk van scouts en agenten. Zo bouw je steeds meer contacten op. En ik werk veel met ons nieuwe data- en videoanalyse systeem. Dat loopt al heel goed. Ik weet zeker dat hier straks een aantal eredivisieclubs komt kijken hoe wij dat inmiddels voor elkaar hebben. Daarnaast ben ik druk om de jeugdopleiding weer terug op peil te brengen. 

Ik heb veel doorzettingsvermogen, daarom ben ik als voetballer ook zo ver gekomen. Mijn doelgerichtheid is ook een sterk punt, maar ik ben ook een teamspeler. Daarnaast ben ik positief en enthousiast en ga ik altijd volle bak. Verder vind ik dat je een succesje ook wel eens samen mag vieren. En soms accepteer je ook je verlies. En dan ga je weer door.   

Ja, het was hectisch maar ook leerzaam. Tussen de 70 en 80 uur tik ik wel aan waarin de focus continu op dat voetbal ligt. Dat slokt je wel op. Ik ben nog jong en in deze rol onervaren. Deze functie wordt denk ik onderschat. Het is een behoorlijke aanslag op je privé leven. Ik heb een gezin met twee kinderen en die balans is soms lastig en slaat nog wel eens de verkeerde kant op. Gelukkig heb ik een vrouw die me steunt, maar naar je kinderen zit je met je gevoel wel eens niet lekker. 

Dan heb je ze een tijd niet gezien en beloof je ze van school te halen. Maar ineens komt er dan iets tussen en ben je er dus toch niet. Deze week was ik met mijn vrouw onderweg naar Arnhem om kleren te halen voor een feestje, werd ik gebeld om iets snel af te ronden. Er waren voor die speler namelijk meerdere kapers op de kust. Ja, dan moet je omdraaien en zit je weer achter je laptop. 

Ik wilde dit wel als thuisbasis houden. Ik heb de afgelopen jaren veel gereisd en ben vaak verhuisd. Het nadeel van werken bij Fortuna is dat je dus wat langer in de auto zit. Het voordeel is weer dat je toch veel moet bellen. Soms zit ik non-stop aan de telefoon en voor ik het weet ben ik vaak thuis. Maandag blijf ik meestal over. Vrijdag ook, los van de weekenden natuurlijk.

Ik hoorde laatst tijdens een bijeenkomst in Spanje dat veel technisch directeuren alle trainingen zien. Dat vind ik onzin. Ik heb ze toch aangesteld en het vertrouwen gegeven dat het goed gaat? Er zijn twee dingen waar je een trainer op afrekent. De ontwikkeling van spelers, dat ze beter worden. En ten tweede het resultaat. Al stuiteren ze met een roze skippybal door Sittard! Als dat drie punten oplevert, dan gaan we dat doen. Natuurlijk stel ik mijn vragen, sparren we samen. We bespreken en evalueren en willen zo stappen maken. Maar iedere training kijken? Ik heb wel betere dingen te doen. 

Ik ben altijd ondernemend geweest en bezig mezelf verder te ontwikkelen. Ik kan moeilijk stil zitten, wil altijd gas geven en dingen doen met leuke mensen in een goede omgeving. Veel periodes zijn echt leuk aan dit vak, maar het is soms ook minder als je zelf ook nog een ambassade moet bellen om het hele papierwerk van een speler in orde te maken. 

Dat heeft te maken met de kleine organisatie bij Fortuna Sittard?  

De structuur staat hier nog niet, maar het voordeel is dat er korte lijnen zijn en je dus snel kunt schakelen. Met een kleine groep moeten we veel doen. Je wordt wel in het diepe gegooid. Een beetje zo van, ga het maar doen. Er lukken er dingen niet, daar leer je er ook weer van. Dat is goud waard. Als het straks beter staat, komt er ook meer rust en structuur.

Dat helpt zeker. Die ervaringen werpen nu ook zijn vruchten a . Een voorbeeld is dat je tijdens contractonderhandelingen creatief bent in bonussystemen, omdat ik daar zelf ook wel mee te maken heb gehad. Je kent veel constructies nu ik aan de andere kant van de tafel zit.

Jouw club wordt neergezet als een handelshuis met een komen en gaan van buitenlandse spelers uit alle windstreken. Een vreemdelingenlegioen zeggen ze dan. Wat doet jou dat? 

Ars licht geïrriteerd:  'Laten we het eens omdraaien. Twee jaar geleden is Fortuna overgenomen en waren ze op sterven na dood. We zijn hier niet op nul begonnen, maar op -5.  Kijk eens naar nu. Van onderin de eerste divisie naar het kampioenschap en vorig seizoen keurig gehandhaafd in de eredivisie. Dan is het toch niet gek dat je nu niet meer speelt met het materiaal van twee jaar geleden? Het is logisch. Je moet aanpassingen doen als het zo snel gaat. Ach, verlies je twee keer op rij is het een vreemdelingenlegioen. Win je twee keer, hebben we goede spelers gehaald uit het buitenland.

Ik zit ieder jaar echt niet te wachten op 15 of 16 nieuwe spelers, ik heb het druk zat. En het is ook niet het beleid. Je wil inderdaad langzaam naar een stabiele eredivisieclub, maar dat gaat niet van vandaag op morgen. Nu ontkomen we er niet dat je soms moet huren of dat jongens hier niet tekenen omdat ze voor meer geld elders langer kunnen tekenen. Uiteindelijk werk ik toch bij een opleidingsclub, dat is wat zeker is.

Je moet realistisch zijn en spelers overtuigen. Op individuele kwaliteiten gaan wij het verschil niet maken, dus probeer je bepaalde karakters te zoeken met een mix van jong talent en ervaring. Geld speelt vaak de doorslag. Heerenveen heeft voor dik twee miljoen Ejuke gekocht, dat is bijna ons totale spelersbudget. Daarom zoek ik hongerige spelers. Je kunt je, zeker als aanvaller, goed verkopen in Nederland. De voorbeelden zijn legio. Maar dan moet je willen investeren. We zijn een ontwikkelingsland. Ik wil ze graag een platform bieden. Perr Schuurs noem ik vaak. Op zijn 18e al aanvoerder, gepromoveerd en voor een goed bedrag verkocht aan Ajax.

Ik heb niet een duidelijk pad voor ogen. Ik wil me blijven ontwikkelen. Reizen, in andere keukens kijken, boeken lezen. Van belang is dat je voorbereid bent voor wat dan ook. Pak eens 100 mannen van 25 jaar oud. 40 jaar later, zijn er misschien vijf echt succesvol geweest. Dat lees ik uit onderzoeken. Het heeft met een bepaalde mind-set te maken. Ben je bereid datgene te doen om er straks klaar voor te zijn. Daarom heb ik mijn diploma's gehaald, doe ik een communicatie-opleiding. Dan komt Fortuna Sittard en krijg je zo'n kans omdat je geïnvesteerd hebt. 

De Graafschap is geen ambitie op zich. Ik zou het wel mooi vinden ooit nog eens terug te komen in een andere rol. De Graafschap is en blijft mijn club, dat hoeven we niet onder stoelen of banken te steken. Er zijn daar zoveel dingen mogelijk. Ik snap ook dat jij het aansnijdt en het een logisch gevolg zou kunnen zijn.