Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Maikel de Kreek

Luister hier naar het fragment

De afgelopen weken is er weer heel wat afgewandeld in onze mooie provincie. De meeste avondvierdaagsen voor scholen en verenigingen hebben plaatsgevonden in de maand mei, gevolgd door wandeltochten voor volwassenen in juni en als ‘grande finale’ was daar afgelopen week de Nijmeegse vierdaagse waar dagelijkse afstanden van 30, 40 of 50 km ogenschijnlijk gemakkelijk door de wandelaars werden afgelegd. Om heel eerlijk te zijn, is wandelen niet mijn meest favoriete bezigheid en toch moet ook ik eraan geloven. Waar ik vroeger als kind enigszins verplicht met mijn ouders nog een wandeling moest maken door het Groenendaalse bos of op de stranden van Noordwijk loop ik tegenwoordig bedachtzaam over Achterhoekse straten en velden. Het kan verkeren in een mensenleven. Onder het mom dat wandelen heel Bijbels is, zijn mijn werkzaamheden in de studeerkamer ingeruild voor lopende bezoekjes met gemeenteleden. Het nadeel is dat de koffie erbij inschiet maar het voordeel is dat het voor mijn bloeddruk positieve effecten heeft dus wandel ik heel wat af. En ja, Bijbels gezien sta ik daarin niet alleen want wat zijn er een hoop kilometers afgelegd door het volk Israël in de woestijn. Ook Jezus zelf heeft tijdens zijn driejarige rondgang op aarde menige voetstap gezet. Geloofswandelingen lijken dus daarom wel gerechtvaardigd.

In het begin van de Bijbel bij Genesis 3 lezen we al dat God zelf aan de wandel gaat. In vers 8 staat er geschreven: Toen de mens en zijn vrouw God de Heer in de koelte van de avondwind hoorden wandelen ….. en dan vindt er daarna een gesprek plaats tussen God en Adam. Een aantal hoofdstukken verderop in Genesis lezen we over Henoch die wandelt met God en ook andere Bijbelfiguren zoals Noach mochten van dit voorrecht genieten. Het wandelen met God klinkt allemaal heel kalm en rustig. Je praat wat met elkaar en dan scheiden de wegen weer maar Bijbels wandelen heeft een diepere betekenis. Het gaat om een aandachtig luisteren naar wat God tegen je zegt en daar ook invulling aangeven. Het houdt in dat je met God verbonden bent en dat je hart gericht is op je Medereiziger. Daar komt nog bij dat je wandeling met God doelgericht is. Je hebt de eindbestemming, verblijven in het Koninkrijk van God, voor ogen. Ondanks de moeiten, tegenwind en verleidingen staat de wandelroute vast en je weet ook dat je het samen doet. Onderweg kun je al je twijfels en zorgen afwentelen op die Medereiziger. Jezus heeft dat Zijn hoorders van toen ook voorgehouden. Hij nodigt de mens uit om in Zijn spoor te komen en om met Hem aan de wandel te gaan!

Vanmorgen mogen we onze geloofswandeling met God maken. Dreigen we de weg kwijt te raken dan kunnen we de Bijbel als onze reisgids raadplegen. Stap voor stap, zonder haast of prestatiedrang zijn we onderweg en ontdekken we de schoonheid van de schepping om ons heen. Wandelen is niet rennen en daarom kunnen we ook in alle rust genieten van onze omgang met God. Zeker ook in deze vakantieperiode is het een geschikt moment om God als Medereiziger beter te leren kennen. Zoals je moet trainen voor de Nijmeegse vierdaagse, zo geldt dat ook voor het geloof in God. Elke dag weer mag je meer en meer ontdekken wie Hij is en wie Hij voor jou wil zijn. Zet dus je loopbaan als geloofswandelaar voort en eens komt het glorieuze moment dat je uit handen van Jezus zelf de lauwerkrans van het geloof mag ontvangen. Zo zetten we samen ons beste beentje voor. Als dominee kom ik slechts voorbij zoals die vele wandelaars die over ’s Heeren wegen gaan maar God is geen passant. Hij trekt met je op en Hij wil jouw vaste Medereiziger zijn. Ga jij met Hem die uitdaging aan? Ame