Vijf jaar na MH17-ramp: 'Rowen hoort volledig bij ons gezin'

'We hebben ervoor gezorgd dat we er ook over kunnen praten met het gezin', legt zijn vader Peter uit. 'Dat hoeft niet gepaard te gaan met alleen maar tranen. Er moet ook gelachen kunnen worden. Zo blijft Rowen onderdeel van ons gezin en van ons leven.'

'Het slaat een gat in je gezin', zegt stiefmoeder Jessica. 'De kinderen waren toen één, tien en dertien jaar oud. Rowen was heel erg aanwezig. Je merkt een enorme leegte. De kinderen hebben dat ook zo ervaren. Dat maakt het lastig en nu nog, met het opgroeien van de kinderen.'

'Onze Silvan is nu zes. Hij zegt elke avond welterusten tegen zijn broer. Hij weet niet beter dan dat Rowen op de kast staat. Hij gaf vroeger zijn speen in bewaring aan Rowen. En zei dan 's avonds 'bedankt voor het oppassen, Rowen.'

'In onze jongste zoon zie je heel veel van Rowen terug', vertelt Peter. 'Qua uiterlijk, maar zeker ook in de mimiek en bepaalde bewegingen zie je heel veel dingen terugkomen. Dat houdt de herinnering aan Rowen ook levend. Je wordt er iedere dag mee geconfronteerd, maar wel op een mooie manier. Maar de emotie lijkt intenser te worden, gevoeliger. Zeker met het herbeleven van die periode.'

Het blijft moeilijk om het verlies een plaats te geven, vindt Jessica. 'Verwerken doe je eigenlijk nooit. Het gemis wordt alleen maar groter. Je leert ermee leven en mee omgaan. Je weet dat het gebeurd is, maar het blijft een 'struggle'. Voor de kinderen proberen we er zo krachtig mogelijk doorheen te komen. De momenten van zwakte en emoties pakken we met ons tweeën op. Maar Rowen hoort er volledig bij. Hij wordt ook genoemd, volledig uitgesproken. Niet in de verleden tijd, maar ook in de tegenwoordige tijd en in de toekomst.'

Zie ook: Gelderse slachtoffers nog steeds in gedachten nabestaanden