Geld blijft tegen de plinten klotsen in Rozendaal

In de laatste vergadering voor het reces werden de resultaten van het afgelopen jaar, de financiële tussenstand van het lopende jaar en de meerjarige vooruitblik vastgesteld. Op het Rozendaalse kasboekje zou menig wethouder financiën jaloers zijn. Schulden heeft de gemeente niet.

Over 2018 viel er een overschot bij te schrijven van ruim 1,2 miljoen euro. Dit komt vooral door extra opbrengsten uit de grondverkoop van het nieuwbouwproject De Del. Dit bedrag wordt gebruikt om de nieuwbouw van de Dorpsschool te financieren.

Het eigen vermogen van de gemeente stijgt naar 10,3 miljoen euro. Met een jaarlijkse begroting van rond de 4,5 miljoen euro heeft de gemeente dus ruim twee jaarbegrotingen in de portemonnee. In vergelijking met de naastgelegen grote broer Arnhem heeft Rozendaal relatief bijna twintig keer meer in kas om eventuele risico's op te vangen.

In het lopende jaar komt Rozendaal tot nu toe 4.000 euro in de plus uit. Het doorkijkje naar de komende jaren laat met enkele plussen en minnen in grote lijnen een stabiel beeld zien. Deze meerjarennota is wel 'beleidsarm'. Ambities in gewijzigd beleid zijn hierin niet meegenomen.

Raadslid René Zendijk van oppositiepartij BGR roept het college op om vooral niet te veel ambitie te tonen. Hij wil aan toekomstige generaties een gezonde financiële situatie doorgeven. 'Ook de Rozendaalse reserves zijn niet onuitputtelijk. Het is belangrijk om de financiële situatie te handhaven.'

Raadslid Wilfred Jansen (PAK) reageert geprikkeld op deze opmerkingen: 'U impliceert dat we van plan zijn om het geld op te maken. Dat begrijp ik echt niet.' Ook wethouder Marieke Albricht pareert dat de financiën nog nooit zo goed zijn geweest.

Nog een vergelijking met Arnhem? In de afsluitende raadsvergadering van het politieke jaar zijn alle Rozendaalse agendapunten binnen twee uur besproken en unaniem vastgesteld. Tegenvoorstellen vanuit de gemeenteraad waren er niet.

In Arnhem was er een marathonvergadering van ruim twaalf uur nodig om de tientallen openstaande voorstellen nog voor de zomer te behandelen. Aan het einde moest zelfs nog tempo worden gemaakt. Onderwerpen kregen beduidend minder aandacht, omdat spreektijden op waren en men het tegen 2.00 uur 's nachts ook wel tijd vond om naar huis te gaan.