Nieuws

Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Jolanda Fennema Strijk

Leger Des Heils Korpsofficier Jolanda Fennema Strijk
Vuur en vlam.
Vuur en vlam.
Luister hier naar het fragment
Met enige onrust probeer ik u vandaag mee te nemen in dat wat me raakt en bezighoudt. Over iets meer dan een uur mag ik een dienst leiden waarin twee jonge vrouwen, in mijn ogen eigenlijk nog mooie jonge volwassen meiden, belijdenis doen. U zult begrijpen dat ik daar al iets langer dan deze week mee bezig ben, zeker ook omdat één van die dames mijn jongste dochter is. Deze periode staat voor mij ook in het teken van heel vaak ‘de-laatste-keer.’ Vanaf september mag in voor het Leger des Heils in Wageningen gaan werken. Vandaag is ook de laatste keer dat ik voorga in, nu nog, de gemeenschap van korps Valleistreek waar ik aan verbonden ben. In de tussenliggende periode mag ik deelnemen aan spiritual retreat en studie in Londen van het Leger des Heils. In deze periode, die veel herinneringen boven brengt en ook emoties, hoorde ik het gedicht ‘Mis’ van Ivo van Strijtem.
Ik wilde nog één keer een mis bijwonen,
maar er was er geen één meer in de buurt.
Zelfs in de verste verte niet.
Nou ja, misschien daar wel,
maar dat was intussen veel te ver voor mij.
Niet dat ik God nog eens spreken wou
of dat ik zijn nabijheid miste,
eerder zocht ik naar een kans
om ongemerkte samen te zijn.
’t Zeggen en zingen, dat soort dingen.
Een plaats om verloren te raken,
wanhopig verliefd en dat te belijden.
Ik miste belijden.
Er openlijk voor uitkomen dat je voor God wilt gaan. Dat Jezus iets in je aangeraakt heeft en dat Gods Geest je doet zingen, dansen, spreken over dat grootse wat je hebt gevonden in je leven. Hoe mooi is dat?! Hoe inspirerend ook. Ja, misschien zijn deze twee dames wel een uitzondering. Maar wat ben ik trots op ze dat ze willen belijden, dat ze willen gaan voor dezelfde God die ook mij op 18-jarige leeftijd in beweging zette. Als ik aan die periode terugdenk dat moet ik eerlijk bekennen dat dat gevoel van toen te vergelijken is met wanhopig verliefd zijn en dat het zo goed voelt. Zo goed dat je dat niet onder stoelen of banken wilt steken, maar met iedereen wilt delen. Ik dank God voor die bevlogenheid en dat dat er nog steeds is. Dat ik niet de enige ben met dat gevoel. Vorige week zondag mocht ik een man van bijna negentig feliciteren, omdat het zeventig jaar geleden was dat hij werd ingezegend tot heilssoldaat. Hij straalde gewoon toen hij vroeg of hij daar iets over mocht zeggen in de dienst. Hoe mooi is dat. Jong en oud, en nog steeds elkaar kunnen vinden in diezelfde ervaring, in diezelfde God die je in vuur en vlam kan zetten om een manier die zo mooi en puur is dan ik het in woorden niet kan zeggen. Ik hoop dat we dat nooit hoeven te missen. Ik wens u een stralende zondagen met heel veel liefde die je doet zingen, dansen of belijden.
💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking? Stuur ons een bericht op 06 - 220 543 52 of stuur een mail: omroep@gld.nl!