Nieuws

Lintjes voor Culemborgs echtpaar: Ridder en Lid in de Orde van Oranje-Nassau

CULEMBORG - Niet een, maar twee lintjes. Daarmee gaan Leentje en Hendrik Stokking naar huis. In Culemborg werd het echtpaar in de kerk verrast door de burgemeester.
'Het is heel bijzonder dat dit zo gebeurt', opent de burgemeester zijn speech. 'Ik heb het niet eerder meegemaakt in deze gemeente.' Mevrouw Leentje Stokking heeft net haar lintje ontvangen en een kus gekregen van haar man. En nu wordt ook haar man Hendrik Stokking naar voren geroepen. Onder luid applaus van familie en vrienden.
Na alle felicitaties zoekt het echtpaar buiten even de rust op. Meneer Stokking mag zichzelf Ridder in de Orde van Oranje-Nassau noemen en mevrouw Stokking Lid in de Orde van Oranje-Nassau. 'Ik ben heel trots op haar', zegt meneer Stokking en geeft zijn vrouw opnieuw een kus. 'Ik ook!', lacht mevrouw Stokking. 'Leuk dat we allebei een onderscheiding hebben.'
De tekst gaat verder onder de video.
Lintjes voor Culemborgs echtpaar: Ridder en Lid in de Orde van Oranje-Nassau
Het verschil in de onderscheiding zit hem in de bestuurlijke functie die Hendrik Stokking vervult. Sinds 2003 is hij bestuurslid van de werkgroep kerk en krijgsmacht. Als oud-militair behartigt hij de belangen van krijgsmachtpredikanten en gezinnen. Ook zet hij zich sinds 2012 in als bestuursadviseur voor de stichting CHILD. Een organisatie die zich inzet voor onderwijs en medische verzorging voor kinderen met hiv in Tanzania.
Leentje Stokking werkt nog en zet zich voornamelijk in als vrijwilliger bij de vakantieweek voor mensen in verpleeghuis Het Roosevelthuis. Ook is zij verbonden en actief binnen de kerk. Het werk vindt zij ongelofelijk leuk. 'Het zou leeg zijn zonder,' legt zij enthousiast uit.

Thuis verandert er niets

Dat er een verschil in de rang van de onderscheiding zit, maakt ze niets uit. Leentje: 'Ik blijf thuis de baas.' Waarop Hendrik lacht: 'Het verschil maakt niet uit, het is al bijzonder genoeg.' En ook het lintje komt niet op een prominente plek te hangen. 'Ik denk dat we hem op onze nachtkastjes leggen', grapt mevrouw Stokking. 'Een keer per jaar mogen we hem op het bordes dragen begrepen we.'

Emotioneel moment

De vraag wie hen heeft voorgedragen komt binnen. Mevrouw Stokking: 'Onze dominee heeft dat gedaan, dat was een goede vriend van ons. Hij is overleden.' Waarop meneer Stokking de traan van haar wang strijkt. 'Dat maakt het wel emotioneel.'
Een moment voor het echtpaar om even stil te staan bij het overlijden van hun vriend. Thuis gaan ze feestvieren. 'Het is natuurlijk wel onverwachts, dus we hebben niet gepland, maar dit is wel reden voor een feestje!'