Nieuws

Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Margot van Veen

Een weg van liefde, veerkracht en vertrouwen.
Een weg van liefde, veerkracht en vertrouwen.
Luister hier naar het fragment
Laatst sprak ik in het ziekenhuis een man, een leeftijdsgenoot. Al een paar weken voelde hij zich niet zo lekker. Hij had de griep gehad en het leek alsof hij er maar niet bovenop kwam. Steeds vaker bleef hij op de bank liggen, te moe om in de benen te komen. Uiteindelijk was hij, op aandringen van vrienden, naar de huisarts gegaan, die hem direct doorstuurde naar het ziekenhuis. En daar volgde verschillende onderzoeken. Heel snel werd duidelijk dat hij kanker had, en ook al uitgezaaid. Niet meer te behandelen. Een uitslag die verpletterend was. ‘Het leek alsof er een bulldozer over me heen kwam’, vertelde hij me. Zijn verhaal raakte me. Je gaat niets vermoedend naar het ziekenhuis en je blijkt heel ziek te zijn. Een paar dagen later zocht ik de man weer op. ‘Het lijkt wel of ik een nieuw en onbekend land ben binnen gegaan,’ zei hij. ‘Hoewel ik weet dat ik de eerste niet ben die dit onbekende land binnentreed valt het me zwaar. Het is een weg die ik te gaan heb. Maar hoe?’ Als geestelijk verzorger in een ziekenhuis realiseer ik mij dun de lijn is tussen gezond en ziek zijn. Hoe breekbaar wij zijn en hoe broos de vanzelfsprekendheid van het leven is. In het leven van ieder mens wordt verlies geleden. Lijden is er, daar valt niet aan te ontsnappen, door niemand. Dat vertelt ook het Paasverhaal ons, het verhaal van Jezus. Het is bijna Pasen, nog twee weken, volgen we de lijdensweg van Jezus. Juist in deze weken voor Pasen beseffen we ons, misschien, des te meer dat de realiteit hard en meedogenloos kan zijn. We hebben ónze weg te gaan. Misschien is de eerste stap wel om die gebrokenheid, die kwetsbaarheid in de ogen te kijken, om niet weg te kijken van wat er is, maar de realiteit in het gezicht te kijken. Om verbinding te maken met dát wat er is. Juist in het aanzien, in het erkennen, kunnen we misschien nieuwe kracht ontdekken. In het onbekende land van verdriet en verlies hebben we elkaar nodig. is het belangrijk om angsten en zorgen toe te laten en deze te delen. We kunnen van betekenis zijn voor elkaar, verbonden zijn met elkaar. Hebben we behoefte aan mensen die barmhartig zijn, die om ons heen staan, ons moed in praten, ons troosten. In de verbinding met elkaar en met onszelf, kunnen we nieuwe kracht ontdekken. Een bron van kracht die ons helpt onze weg te vinden. In weerwil tegen alles wat er is, en in weerwil tegen alles wat ons verlamt en machteloos maakt, hoop ik dat er een weg zichtbaar wordt. Een weg waarop we er mogen zijn. Een weg van liefde, veerkracht en vertrouwen. Over twee weken is het Pasen En vieren we dat niet de dood het laatste woord heeft, maar het leven. Een kwetsbare belofte van hoop en het vertrouwen dat God met je meegaat, hoe je weg ook zal gaan.
💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking? Stuur ons een bericht op 06 - 220 543 52 of stuur een mail: omroep@gld.nl!