Sinan Can op zoek naar de klas van Elias: 'Dan sta je tegenover een puber die minutenlang huilt'

Elias is een jongen uit het Syrische Aleppo. Hij vluchtte via Libanon naar Nederland. Een van de weinige spullen die hij meenam, was zijn klassenfoto. De foto werd op een onbezorgd moment genomen, maar even later vielen de eerste bommen op Aleppo.

'Een klassenfoto is herkenbaar. Zo'n foto hebben we allemaal', vertelt Sinan Can in De Week van Gelderland. 'Maar Elias zat in een klas met 42 kinderen en wist maar van één klasgenoot wat er van hem gekomen was.'

Can ging op zoek naar de klas van Elias. Aan het eind van deze zoektocht had hij 32 klasgenoten gevonden. Een derde van deze kinderen woont nog altijd in Aleppo. Met hen praten viel Can zwaar. 'Als ik aan ze vroeg hoe de afgelopen 7 jaar waren, barstten ze in huilen uit. Er is zoveel gebeurd, die kinderen weten niet wat ze moeten vertellen. Dan sta je tegenover een puber die minutenlang huilt, enorm ontroerend.'

Can reisde voor deze zoektocht ook naar Australië en Libanon waar hij kinderen ontmoette. Tot zijn verrassing vond hij ook een klasgenoot terug in Twello. Van tien kinderen was geen spoor te vinden, het is onbekend of zij nog in leven zijn.

In Aleppo laat Sinan Can aan de directrice van de school Elias' klassenfoto zien. 'De school is nog altijd in gebruik, al werd er lang gevochten rondom de school en is het gebouw geraakt door mortiergranaten. Tijdens bombardementen nam de directrice alle kinderen mee naar de schuilkelder. Daar deed ze de muziek hard aan en zongen de kinderen mee om zo het geluid van de bommen te onderdrukken. Dat deed ze 5 jaar lang, dag in dag uit.'

Om de school vooruit te helpen, begon Can in samenwerking met de VARAgids een inzamelingsactie. 'Ik heb jaren geleden besloten dat ik aan nazorg wil doen, overal waar ik kom. Op dit moment zijn alle ramen van de school stuk en staan er smerige stookoliekachels. Dat ga ik verbeteren.'

Elias doet het intussen fantastisch. Can: 'Hij is hier nu 2 jaar, spreekt erg goed Nederlands en stroomt door naar de Havo. Elias en zijn gezin proberen er echt wat van te maken in Nederland. Volgens hen heeft het leven ze een tweede kans gegeven in een ander land. Vooral de veerkracht van Elias maakte grote indruk op mij. Het is een jongen om van te houden.'