Hoe kun je nu hopen dat je kind eerder dood gaat dan jij?

Het boek is voor het overgrote deel geschreven in de voormalige telpost aan de Waal in Millingen aan de Rijn. Maanden sloot ze zichzelf daar op om te werken aan de roman, die zich ook in die omgeving afspeelt. Het verhaal vertelt over een alleenstaande vader met de zorg voor een ernstig gehandicapt kind.

De Achtste Dag heet het eerste fictie boek van de hand van de auteur uit Nijmegen, die vooral bekend werd om haar boeken en columns over haar ernstig gehandicapte zoon Job. De hoofdpersoon uit haar eerste roman blijkt terminaal ziek en maakte zich grote zorgen over dat zijn gehandicapte zoon alleen achterblijft.

'Wat heel tegenstrijdig is bij mensen zoals deze hoofdpersoon, is dat ze hopen dat een gehandicapt kind eerder gaat dan zij', zegt Annemarie terwijl ze uitkijkt over de Waal bij de telpost. 'En waarom hoop je dat? Dan blijft ie in ieder geval niet alleen achter. Maar het is natuurlijk hartstikke krom, want er is volgens mij geen één ouder die hoopt dat zijn kind overlijdt. Dat hoopt niemand. Maar bij ouders met gehandicapte kinderen zoals ik en mijn hoofdpersoon, werkt dat dus net iets anders.'

De hoofdpersoon uit haar boek overweegt zelfs om zijn kind dan maar mee te nemen in zijn eigen dood. Het tekent de tweestrijd. Ook als je hoop waarheid wordt en je kind eerder sterft dan jij. Haverkamp: 'Tegelijkertijd, terwijl ik het hoop, denk ik: dit kan je helemaal niet hopen! Dat is gruwelijk! Want wat hoop ik dan? Dat ie onder een bus komt? Of dat ie de volgende operatie niet overleeft? Nee, natuurlijk hoop ik dat niet.'

'Ik wil hem gewoon bij me houden,' zegt ze. 'En bovendien is hij nu gewoon hartstikke happy. Dus het is een hele dubbele gedachte. En dat is fijn aan een fictieboek schrijven, dat je dat allemaal uit kunt denken.'

Komende donderdag 21 maart om 19:00 wordt de roman De Achtste Dag gepresenteerd in boekhandel Dekker v.d. Vegt in Nijmegen. Schrijver Thomas Verbogt interviewt dan zijn collega Annemarie Haverkamp.