Nieuws

Geen witte kerst is een ramp voor de hermelijn!

De zachte winters maken het leven van de hermelijn er niet makkelijker op. De wintervacht van het marterachtige diertje kleurt in de wintermaanden prachtig wit. Doordat het in ons land zelden sneeuwt, is de hermelijn daardoor een opvallende verschijning. En dat maakt hem een aantrekkelijke prooi voor roofdieren als vossen en uilen. © Frank Vassen (Creative Commons
NIJKERK - De zachte winters maken het leven van de hermelijn er niet makkelijker op. De wintervacht van het marterachtige diertje kleurt in de wintermaanden prachtig wit. Doordat het in ons land zelden sneeuwt, is de hermelijn daardoor een opvallende verschijning. En dat maakt hem een aantrekkelijke prooi voor roofdieren als vossen en uilen.
Ondanks hun opvallende winterjas leiden hermelijnen een verborgen bestaan. 'Daardoor is het moeilijk te zeggen of het goed of slecht gaat met het diertje', vertelt Anneloes Tukker tegen BuitenGewoon-Radioverslaggever Laurens Tijink. Tukker is lid van de Werkgroep Kleine Marterachtigen. De werkgroep is onderdeel van de Zoogdiervereniging.

Druktemakers

Hermelijnen zijn klein, razendsnel en echte jagers. De grootste kans om ze te zien heb je dan ook als ze aan het jagen zijn. Ze pakken prooien die tot vijf keer groter zijn dan zijzelf. Daarvoor gebruikt de hermelijn zijn kleine, maar messcherpe tanden. Onder meer muizen, ratten,, konijnen en hazen staan op het menu.
Het diertje voelt zich ook thuis onder de grond. Met zijn slanke en flexibele lijf raast hij door de holen die door andere zoogdieren, waaronder mollen, zijn gegraven. Het leefgebied van de hermelijn is gevarieerd. Zo leven ze in de duinen, in het Achterhoekse coulissenlandschap en in polders. Anneloes en Laurens gaan met hun verrekijkers op zoek in de uitgestrekte polder Arkemheen bij Nijkerk. Het vlakke, groene landschap vergroot de kans om de marterachtige met eigen ogen te zien.
Het was een regenachtige ochtend in de polder Arkemheen.

Mannetje bevrucht moeder én pasgeboren jongen

De paartijd begint vrijwel meteen nadat de jonge hermelijnen zijn geboren. Omdat de pasgeboren vrouwtjes al na een paar weken geslachtsrijp zijn, komt het voor dat een mannetje, nadat hij de moeder van de jongen bevrucht heeft, het nest induikt om ook de pasgeboren dochters te bevruchten. Na de bevruchting gaat de eicel in rust tot na de winter. Hierdoor kunnen ook de jonge vrouwtjes al na een jaar jongen voortbrengen. Volgens de Zoogdiervereniging kunnen hermelijnen 10 jaar oud worden. In de praktijk leven ze vaak niet langer dan een jaar of 2.

Hoe herken je de hermelijn?

Een hermelijn is net als de wezel en de bunzing familie van de das en de otter. Het diertje valt in de wintermaanden op door zijn (grotendeels) witte verschijning. In de zomermaanden kleurt zijn vacht van zijn rug tot op de flanken rood-bruin. Het puntje van zijn staart blijft het hele jaar door zwart. Afhankelijk van het geslacht wordt een hermelijn 20 tot 40 centimeter lang.

Hermelijn in zomervacht (Foto: Magnus Manske, Creative Commons)

Werkgroep zoekt vrijwilligers

De werkgroep is op zoek naar vrijwilligers die willen helpen met het onderzoek naar kleine marterachtigen als de hermelijn. Meer informatie is hier te vinden. Benieuwd of Laurens en Anneloes de hermelijn hebben gezien? Luister dan naar onderstaande radiobijdrage.
BuitenGewoon Radio is iedere zondagochtend tussen 7.00 en 10.00 uur te beluisteren in het programma Zin in Zondag op Radio Gelderland. 
💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking? Stuur ons een bericht op 06 - 220 543 52 of stuur een mail: omroep@gld.nl!