Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Jolanda Fennema Strijk

Luister hier naar het fragment

Nietsvermoedend fiets ik richting het centrum. Onderweg ontmoet ik een andere samenstellingen van passerende mensen dan op een gewone werkdag. Na een tijdje dringt het tot me door: het is herfstvakantie! Ik merk dat ik daardoor anders ga kijken naar de mensen die ik passeer. Wat me opvalt is het verschil is hoe mensen op de fiets zitten. Voor mijn gevoel ontspannen en open voor de omgeving en de ander. Ik zie jonge gezinnen die samen wandelen en ondertussen schopt de vader de herfstbladeren die op de grond liggen, omhoog. Ik zie grootouders met hun kleinkinderen de speelgoedwinkel binnen lopen. Het verwachtingsvolle gezicht van de kinderen en de trotse blik van opa of oma toveren een glimlach op mijn gezicht en brengen goede herinneringen boven. Er is zelfs ruimte om mij te groeten als ik langs kom. Het verschil is moeilijk is woorden te vatten. Op een door-de-weekse-werkdag zie je dat mensen van A naar B onderweg zijn en het liefst zo snel mogelijk. Voor over gebogen op hun fiets of met gehaaste blik achter het stuur van de auto. Ouders die met kinderen achter- en voorop en naast zich naar de school of het kinderdagverblijf toe racen. De haast in hun blik, zie ik nu niet. Ik merk het alleen bij mezelf. Hoe meer ik kijk naar de open houding van de ander, hoe meer ik voel dat ik mijn tempo aanpas en open ga staan alles om me heen. Als ik bijna op mijn plek van bestemming ben merk ik dat ik met een glimlach rondfiets, omdat ik geniet van de winkelen mensen die niet in zo’n korte tijd mogelijk scoren wat ze nodig hebben, maar genieten van het samen onder weg zijn. Opa’s en oma’s die met hun kleinkinderen een frietje eten. Dat ik word meegenomen in het spel van vader en zijn zoon die tikkertje doen. Huppelde kinderen op de stoep. Buren die met elkaar in gesprek zijn terwijl ze de tuin schoonmaken. Op dat moment dat ik merk dat ik glimlach neem ik mezelf voor wat vaker tijd te nemen om open te staan voor de omgeving en de ander, in plaats van zo snel en efficiënt mogelijk van de ene plek naar de andere plek te gaan. Te genieten van de kleuren van de herfst. Ik dank God voor de ongekende kracht en uitstraling van rust en vrijheid. Dat Hij ons 1 dag in de week cadeau gegeven heeft om juist te genieten van de goede dingen van het leven. Vandaag zou zomaar zo’n dag kunnen zijn om te genieten. Ik wens u een prachtig zondag toe.