Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Marije Klein

Luister hier naar het fragment

Hé jij die ging. Weet je dat ik je mis 

Je was een passant in mijn leven. Ik in de jouwe. We mochten elkaar kennen. We mochten elkaar laten lachen. We mochten elkaar. Jij hebt mijn leven, mijn tekening een stukje ingekleurd. Vrolijk groen, is de kleur die je zou zijn. Het groene gras onderaan. Alle punten wijzen dezelfde kant op. Het kietelt als ik er overheen loop. Wat kleurde ik voor jou Ik hoop het scheve lachje in je gele zon, boven in de rechterhoek. 

Hé jij die ging. Weet je dat ik je mis 

We zagen elkaar niet veel. Zeker laatst niet. Ik werd ouder, jij werd oud. Onze tekeningen werden ingekleurd door steeds weer nieuwe mensen, nieuwe momenten. Een kindje hier, een hondje daar. Soms verscheen een donderwolk in donkergrijs. Je hebt ze allemaal gezien, van afstand. Ik zag de jouwe. Je kleinkinderen maakten jouw hemel strakblauw. 

Hé jij die ging. Weet je dat ik je mis 

We gaan elkaar nooit, nooit meer zien. Dat vind ik raar. Het voelt alsof een bloem is verwelkt, een lege plek in het boeket. Als dat ene blad dat valt in deze herfst. Stilletjes vertrokken naar ik weet niet waar. Jij ging. Ik blijf nog even. Maar ik neem je met me mee en geef jouw kleuren door. De sprieten van het gras zullen altijd in één punt dezelfde kant op blijven wijzen. In helder groen. De kleur die jij ze gaf voor mij.