Nieuws

Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Marianne Schulte Kemna

Een kerkdienst in de gevangenis.
Een kerkdienst in de gevangenis.
Luister hier naar het fragement
Zondagochtend kwart voor 9.
In het keukentje naast de sportzaal zijn vrijwilligers bezig, koffie en thee te zetten en koekjes klaar te leggen, liefst van verschillend soort! De sportzaal zelf is al op zaterdagmiddag omgetoverd tot kerkzaal.
Twee stoere kosteressen hebben gesjouwd met zware vloermatten en stapels stoelen. De altaartafel, de lezenaar, het ruwhouten kruis zijn klaargezet. En – onmisbaar – de elektronische piano.
Achter de altaartafel pronken twee reuzen wandkleden. Ze verhullen de matten die horen bij sportieve vloeroefeningen... Die kleden – zeefdrukken - zijn enkele jaren geleden door vroegere kerkgangsters gemaakt, geholpen door een kunstenares. Op het ene doek staan grote, aan de fantasie ontsproten zaden, groen op crème witte stof. Op het andere doek zie je hoe die zelfde zaden ontkiemen, goud in groen op wit. In ieder van ons schuilt - op wonderbaarlijke wijze- kostbare groeikracht… zo zou je de betekenis van de doeken kunnen samenvatten.
In een hoek van de zaal hangt een schilderij van Maria, in olieverf. De schilder heeft de Moeder Gods in krachtige lijnen neergezet. Maar er is veel meer te zien: verwijzingen naar het lijden van Jezus; het alziend oog en de duif uit den hoge, maken de heilige Drie-eenheid compleet. Aan de voet van het schilderij staan kaarsenbakken, vol devotielichtjes.
De grote zaal is gedeeld in ‘kerk’ en ‘koffiekamer’. Ook de kamerschermen zijn lokaal gefabriceerde, in de eigen werkplaats van de inrichting.
Nu, zondagochtend, leggen de vrijwilligers de liturgieboekjes op de stoelen. De voorraadkast gaat even van het slot af. Staan er voldoende níeuwe devotielichtjes klaar? Op een tafel liggen folders, agenda’s en Bijbels-in-verschillende-talen. Na de kerkdienst zal het meeste zijn meegenomen. Alleen de Bijbel-box is dan nog half vol, met de minder gevraagde vertalingen…
Ondertussen speelt de pianiste zich warm. De liederen die we straks zullen zingen klinken alvast…en een lichte wijs voor tijdens de binnenkomst of voor na de zegen.
De paaskaars brandt alvast, als teken dat de Eeuwige aanwezig is, vóór dat wij er zijn…
Het loopt tegen 9 uur. De pieper trilt op mijn heup en snerpt door het hele gebouw. Als je het signaal niet kent, schrik je je een hoedje. Sterkte akkoord staat op de display. Dat is ‘bedrijfseigen’ taal, en wil zeggen ‘iedereen is geteld…en mag nu van de afdeling af’.
In groepjes, tweetallen en één voor één lopen de kerkgangsters keurig om de sportplaats heen. Sommigen op hun paasbest, anderen in hun alledaagse kloffie. Als pastor sta ik hen op te wachten aan de overkant van het plein, voor de deur van het sportgebouw. Goedemorgen, Good morning. Buenas dias. Welkom.
Wie al een tijdje naar de kerk komt, kent enkele kerkvrijwilligers. Fijn, om elkaar te herkennen en te kunnen groeten. Als ook de laatste dame met rollator binnen is, en het toeziend personeel achterin de kerkzaal plaatsgenomen heeft, volgt de pastor in liturgisch gewaad.
Bij de kaarsenbakken verdringen zich de vrouwen: De katholieken, de protestanten, en al die ‘andersdenkenden’ die deze morgen stilte en inspiratie zoeken. Omdat de kerkzaal groot genoeg is, mag iedereen aansluiten, net als in de kerk buiten. En het ontsteken van een devotielicht-met-intentie overstijgt hier alle verschillen in geloof of levensbeschouwing.
Eigenlijk is de kerkdienst al begonnen.…
Wanneer iedereen zit klinkt een liturgische groet:
We zijn hier bij elkaar in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest… net als in talloze kerken buiten deze muren.
Heeft u opmerkingen of aanvullingen op dit bericht? Mail dan met de redactie: omroep@gld.nl. Of stuur ons direct een WhatsApp-bericht: 06 - 220 543 52