Nieuws

Moeder stond wielrenster Annemiek van Vleuten bij in zware tijden

Annemiek van Vleuten
Wielrenster Annemiek van Vleuten uit Wageningen rijgt de ene zege aan de andere. Dinsdag won ze nog de proloog van de Holland Ladies Tour in Arnhem. Maar twee jaar geleden zat ze in een diep dal na haar zware val die haar de olympische titel in Rio de Janeiro kostte. Haar moeder was daarna haar steun en toeverlaat. © Omroep Gelderland
WAGENINGEN - Wielrenster Annemiek van Vleuten uit Wageningen rijgt de ene zege aan de andere. Dinsdag won ze nog de proloog van de Holland Ladies Tour in Arnhem. Maar twee jaar geleden zat ze in een diep dal na haar zware val die haar de olympische titel in Rio de Janeiro kostte. Haar moeder was daarna haar steun en toeverlaat.
'Ze kwam niet vrolijk terug uit Rio', kijkt moeder Ria van Vleuten terug op die periode. 'Ze was gewond en vroeg of ik meeging naar haar lievelingshotel in Italië. Daar heb ik mijn dochter zien veranderen van iemand die niet wist of ze nog zou kunnen wielrennen, tot iemand die inzag dat het weer beter ging.'
Ria van Vleuten over hoe zij haar dochter Annemiek steunde:

Helpen bij lekke band

'Ik ging als een soort ploegleider mee om te kijken of het wel ging. Met haar gebroken ruggenwervels mocht ze wel fietsen van de dokter. Ze deed heel langzaamaan, tot ze aan het eind van de week de Stelvio en Gavia (bergen in Italië, red.) op kon. Dat was heel leuk. Eén keer hielp ik haar met een lekke band. En een andere keer had ze op een heuvel schone kleren nodig. Ik heb er van genoten.'
Annemiek van Vleuten had de gewoonte om in augustus op de verjaardag van haar moeder weer van haar fiets te vallen. 'Ze werd al eens aangereden in Italië. Een andere keer was in 2016. Dat moeten we gewoon vergeten. We moeten naar de toekomst kijken', vindt Ria van Vleuten.

'Hup Annemiek!'

Moeder Van Vleuten is sinds de val van haar dochter tijdens de Olympische Spelen altijd gespannen tijdens een koers. 'Sinds de val in Rio ben ik blij als ze heelhuids over de streep komt. Dat blijft gewoon. Maar ik moet me eraan overgeven, want ik kan er niks aan veranderen. Ik duim voor haar. We zijn er om haar aan te moedigen. Wat ik dan roep? Hup Annemiek!'
Heeft u opmerkingen of aanvullingen op dit bericht? Mail dan met de redactie: omroep@gld.nl. Of stuur ons direct een WhatsApp-bericht: 06 - 220 543 52