Rijden in een Lelijke Eend: 'Deze auto heeft mijn leven gered'

Joachim Geerdink (40) uit Neede rijdt rond in een 'babyblauwe' 2CV. Hij gebruikt zijn 'Lelijke Eend' niet alleen als vervoermiddel, maar ook voor gesprekken. Geerdink is namelijk coach en adviseur. 'Ik neem cliënten mee op ontdekkingsreis', zegt hij. Wat je zoal ontdekt onderweg, daar kwam hij een jaar geleden zelf ook achter.

Na een vervelende periode in het bedrijf van zijn vader en oom gooide de Achterhoeker het roer om. Hij kroop achter het stuur van een in 1986 gebouwde 2CV. Jarenlang stond die in Geerdinks schuur. 'Precies wat ik nodig had, ik kwam tot rust. Eigenlijk heeft die Eend mijn leven gered.' 

Vorig jaar kreeg hij een burn-out. 'Jarenlang had ik me de pestpokken gewerkt. Toen ik zei dat ik stopte was mijn moeder blij, mijn vader later ook. Ik geloof dat mijn oom er meer moeite mee had, maar ik wilde iedereen in de ogen blijven kijken. Werken in een familiebedrijf schept verplichtingen. De druk die ik voelde was enorm.' Dan, zonder blikken of blozen: 'Mijn boekhouder had het goed gezien. Met je familie moet je wandelen, niet handelen.'

Hans Toebast (51) uit Herveld restaureert en verhuurt 2CV's voor dagtripjes en vakanties. 'Mensen reageren aanvankelijk een beetje lacherig, maar als ze terugkomen zijn ze vaak stil en diep onder de indruk. Kennelijk maakt een ritje in een Eend wat los', zegt hij. Een 2CV is een 'verradelijke' auto in onderhoud, weet de Hervelder. 'Wie een Eend heeft, komt nog wel eens te laat bij de garage. Die auto heeft weinig nodig en dus heb je de neiging de beurten uit te stellen. Vaak is het de ontsteking die dan problemen geeft. Vroeger wilde een 2CV wel eens roesten, maar die Eenden die nu op de weg zitten, hebben dat probleem niet meer.'

Er gaat een wereld voor hem open als de geboren Groenloër in zijn wagen met het karakteristieke geluid de zandwegen en bospaden in de Achterhoek aandoet. Eén dag in de week gebruikt hij de Eend voor gesprekken, voor therapeutische sessies met cliënten. Kaas, worst en andere lekkernijen gaan achterin en onderweg gaan hij en zijn gesprekspartner ergens gezellig lunchen.

Deze middag rijdt Joachim Geerdink rond met Bea Ligtenbarg. De vrouw (54) uit buurtschap Lochuizen bij Neede en hij kennen elkaar van het bestuur van het plaatselijke zomerfeest. 'We hebben een warme band opgebouwd, hebben fijne gesprekken', zegt de moeder van vier kinderen.

Ze is ernstig ziek en dat weet ze pas sinds twee maanden. De grond zakte weg onder haar voeten toen de arts vertelde dat ze zou doodgaan. 'Ik was een week wat ziek geweest, misselijk en had wat vage klachten. Na bloedonderzoek en een ct-scan bleek dat er niets meer aan te doen is.'

De tijd die ze nog heeft wil ze doorbrengen met dierbaren. Een ritje in de Eend van Joachim Geerdink hoort erbij. De Needenaar op zijn beurt voelt zich vereerd dat hij Bea Ligtenbarg kan bijstaan. 'Mijn Eend is gebutst, er zitten krasjes op en ook her en der wat roest. Mensen zijn net zo. Niemand is perfect. En, hoe het met iemand gaat, zie je meestal niet aan de buitenkant.'

Maakt die auto tijdens die therapeutische ritten niet te veel lawaai? 'Nee, joh. We rijden over bosweggetjes en dan gaan we niet harder dan 30.'

Wat ook handig is, aldus de rijdende coach: 'In het begin van een coachingstraject hoef je elkaar niet aan te kijken terwijl je rijdt. Dat verlaagt de drempel. Je voert als het ware een telefoongesprek in de auto.'

Nynke Verhoeven (52) uit Arnhem rijdt in een 'Lelijke Eend' uit 1989. Ze is lid van de 2CV Club Nederland. 'Want dan ben ik niet alleen met zorgen over roest en lekkage, en samen toeren is geweldig. Fransen zijn het leukst in hun reacties: duim omhoog, toeteren en klappen. Een Nederlander zei laatst dat je zo handig hasjiesj kunt verstoppen in de holle ruimtes. Mijn Eend is piepjong en ze laat me zelden in de steek, alleen met heel goede redenen zoals te veel vocht en echt bittere kou.'