Nieuws

Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Margot van Veen

Wezenzondag.
Luister hier naar het fragment
Vandaag noemen we wezenzondag, zondag weeskind. Deze dag tussen Hemelvaart en Pinksteren, ademt een eigen sfeer. De bijnaam die deze dag ooit kreeg, is duidelijk: Jezus is opgenomen in de hemel, wat we, afgelopen donderdag, met Hemelvaart herdacht hebben. Verweesd wachten we nu op het Pinksterfeest.
Een lege ruimte, die misschien eenzaam voelt.
We hebben allemaal de ervaring van mensen die uit ons leven zijn weg gegaan. Iemand die we hebben moeten loslaten, iemand die belangrijk was.
Dierbaren die zijn overleden, mensen die we door het leven hebben losgelaten.
Iemand uit je leven laten gaan, iemand loslaten die belangrijk voor je is, is moeilijk en gaat vaak gepaard met tranen. Dat is de prijs die we voor liefde betalen.
Rutger Kopland zegt in een gedicht: " Weggaan is iets anders dan de wereld uit sluipen. Zacht de deur dichttrekken achter je bestaan en niet terugkeren. Je blijft iemand op wie wordt gewacht."
Dit gedicht past goed bij de leegte die er is na Hemelvaart.
Het is de leegte, de verlatenheid, die wijzelf maar al te goed kennen. "God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?" zijn de laatste woorden van Jezus. Hoe herkenbaar.
Grond die onder je voeten weggeslagen is, je voelt je lamgeslagen.
Leeg.
Vanuit verhalen uit de Bijbel weten we dat juíst in die leegte de vrienden van Jezus elkaar opzoeken. En dat is de weg: elkaar opzoeken,
er zijn voor elkaar,
je verhalen delen verbinding zoeken.
Vlak voor zijn gevangenneming, te midden van zijn vrienden bidt Jezus tot God. Hij bidt voor de mensen die Hem zijn toevertrouwd. In dat bidden klinkt de verbondenheid tussen Jezus en God. Jezus vraagt God om alle mensen het eeuwige leven te geven. Hen, ons, te laten weten dat Leven niet stopt bij de dood, maar verder gaat. Dat liefde het wint van het kwaad. Dat licht sterker is dan het donker. Dat God bron van leven is. Jezus bidt: bewaar hen in Uw naam. In de naam van God die is: "ik ben er!"
Jezus is teruggegaan naar de hemel, naar God, en laat zijn vrienden, ons achter.
En vandaag is het moment dat gezegd wordt: We moeten het zèlf doen, Denk aan de vogels in het nest, die moeten leren vliegen. Zoiets is het met Hemelvaart, vind ik: Het is of God zegt; nu moeten jullie het zelf doen.
Als een aanmoediging. Nu moeten jullie je eigen weg gaan.
Het is op eigen benen leren staan, leren vliegen en vertrouwen op je eigen mogelijkheden. Bronnen van kracht en vertrouwen in onszelf vinden, om zo onze eigen weg te gaan, verbonden met de mensen om ons heen.
In de spanning tussen de leegte van vandaag en de volheid van het komende Pinksterfeest mogen we ons verbonden weten met Jezus, met God, met elkaar.
Soms voel je je alleen, je bent het niet. We zijn niet als wezen achtergelaten. God houdt je vast in zijn hand. Je bent voor eeuwig verbonden met Hem. Zelfs in onze diepste eenzaamheid mogen we ons heel dicht bij God weten, weten dat dat we omgeven mogen zijn door Gods licht.
Reageren op dit bericht? Mail naar omroep@gld.nl