De V1 en de V2 kennen we, maar de V3? Het Duitse 'superkanon'

In juni 1943 kregen de geallieerden lucht van de Duitse ontwikkeling van lange afstandswapens, nadat ze op verkenningsfoto's die gemaakt waren langs de noord-Franse kust enorme Duitse bouwprojecten hadden gezien. Lanceerbanen en bunkers die bedoeld waren voor het afschieten van raktetten, zoals de latere V1 en V2. In de kalksteenheuvels van Mimoyecques onder Calais was op de foto's een groot bouwproject te zien, dat zich diep onder de grond uitstrekte. Het ging om een installatie voor de Vergeltungswaffe 3, de 'Englandkanone'. 

Het kanon zag er uit als een vissengraat en bestond uit een demontabele lange buis van zo'n 130 meter lengte met aan de zijkanten om de paar meter twee zijtakken van waaruit springladingen werden ontstoken op het moment dat de raketvormige granaat passeerde. Op die manier werd achter het projectiel een enorme druk opgebouwd en kreeg het kanon zijn enorme bereik. Andere bijnamen van het kanon waren Hochdruckpumpe, Tausendfüssler en Fleissiges Liesschen. Het moest een reikwijdte van ruim 160 kilometer hebben en vanaf de Franse kanaalkust heel Engeland kunnen bestoken. 

Als locatie voor een batterij kanonnen hadden de Duitsers kalksteenheuvels bij Mimoyecques achter het Pas de Calais uitgekozen. Volgens de Duitse planning zouden de kanonnen in maart 1944 operationeel moeten zijn, maar na de ontdekking van de installatie in aanbouw werd het gebied door de Britten zwaar gebombardeerd en met zware tallboy bommen verwoest. Tegenwoordig is het deels behouden complex van Mimoyecques een museum.

Nieuwe installaties werden gebouwd bij Lampaden bij Trier en later bij Buhl in de Elzas. Vanuit Lampaden werd eind 1944 ten tijde van de gevechten in de Ardennen Luxemburg-stad beschoten. Maar de installaties werden snel ontmanteld of in de steek gelaten. De Amerikanen namen onderdelen van het kanon mee om ze te testen in de Aberdeen Proving Ground in de staat Maryland.