Boer Louis blogt: Ongelooflijk veel moois, verwondering, intens geluk en frustratie

Echt boos word ik van langs mijn akkers wandelende mensen die halsstarrig weigeren hun hond aan te lijnen, terwijl er simpel geen enkele twijfel over bestaat dat loslopen niet mag en de gevolgen voor de natuur desastreus kunnen zijn. Die emotie is extra sterk omdat een losloper vorig jaar de dood van een ree veroorzaakte. Met hun argumenten weten hondenbezitters mij herhaaldelijk het bloed onder de nagels vandaan te halen, ook al neem ik me telkens nog zo voor de rust te bewaren. Gelukkig lijnen de meeste mensen hun viervoeters intussen wél aan.

Overheden roepen bij mij een mengeling aan emoties op. Ik ben heel erg blij dat Park Lingezegen en Staatsbosbeheer mij grond ter beschikking stelden voor mijn natuurakkers en de samenwerking met de mensen van deze organisaties voelt heel goed. Tegelijkertijd leveren overheden ook ergernis en frustraties op door afstandelijkheid, overdreven risicomijding, overaccentuering en onderlinge strijdigheid van regels en niet in de laatste plaats door zo nu en dan dramatische verschillen tussen zeggen en doen. Zeggen, bijvoorbeeld, dat het heel erg belangrijk is dat de toplaag van onze bodem weer gezond wordt en daar niet veel meer voor doen dan de markt aan te sporen dit probleem op te pakken. Het kost me, zachtjes uitgedrukt, soms behoorlijk wat zelfreflectie om dergelijke gevoelens om te zetten in positieve energie, maar dat moet wél.

Maar wat is er veel om blij mee te zijn! Enkele voorbeelden van de laatste tijd. In de Ambtswaard in Bemmel doen we vanaf begin 2017 op 40 hectares een maximale inspanning om kievieten, tureluurs en grutto’s terug te krijgen. Het agrarisch beheer - teelt van hooi, beweiding en enkele gerstakkers- is met dat doel grondig herzien. Wij maakten intussen vreugdesprongetjes over de eerste resultaten.

Langs en op onze natuurakkers plantten we 33 walnotenbomen en 50 fruitbomen, alles met de hand. Dat werken, het contact met de grond, daar word ik echt gelukkig van.

Hetzelfde geldt voor de drie lindes die we dit voorjaar in de grond hebben gezet. Het zijn klonen van 16e en 17e -eeuwse gerechtsbomen. We haalden ze op in hartje Utrecht en gaven ze een plekje nabij “het Hemeltje”, langs de akkers waar tot 1611 het gerechtshof van Ressen en Doornik was gevestigd. Een heerlijk avontuur.

Tegen deze achtergrond zou ik mijn boosheid voor geen goud willen missen. Wij zijn er trots op dat natuurlijk boeren zoveel moois blijft brengen.

Louis Dolmans is 'Gemeenschapsboer' en voorzitter van de Stichting Doornik Natuurakkers. Hij blogt voor Buitengewoon over natuurlijke landbouw.