Wat eten de jongen van een paling?

Op de universiteit proberen de onderzoekers een antwoord te vinden op die vraag, zodat paling volledig in gevangenschap gekweekt kan worden. Ze werken daarbij samen met de stichting Duurzame Palingsector Nederland (DUPAN), waarin onder meer kwekers en palingvissers zich hebben verenigd.

'Het zijn prachtige mysterieuze dieren, maar ik ben bevooroordeeld', zegt senior-onderzoeker Arjan Palstra bij een tank vol palingen in het dierenlaboratorium in Wageningen.

Hij leidt sinds twee jaar het project dat een zoektocht is naar het volledig in gevangenschap kweken van paling. Het is inmiddels gelukt om babypaling te kweken, de zogenoemde larfjes.

'Het is ons gelukt om goede moederdieren te kweken uit glasaal en van zeven vrouwtjes duizenden larfjes te krijgen, maar de beestjes sterven omdat we niet weten wat ze eten', benadrukt Palstra. 

De trektocht om jongen te krijgen, maakt dat het een raadsel is wat de larfjes eten. De wilde palingen die bijvoorbeeld in de randmeren en de rivieren zwemmen, zijn nog lang niet geslachtsrijp. 

'Als die gaan puberen, trekken ze naar de zee en leggen een weg van vijfduizend kilometer af door de oceaan. In zoet water weten we eigenlijk best veel van de dieren, maar op het moment dat ze de zee in trekken, wordt het voor ons een black box', legt de onderzoeker uit.

Palingen krijgen hun jongen in de Sargassozee, maar wat die eten is een raadsel. Uiteindelijk groeien de larfjes in zee uit tot jonge paling, de zogeheten glasaaltjes.

Die glasaaltjes worden in het wild gevangen voor kwekerijen en om uitgezet te worden in binnenwateren, zoals op de randmeren van de Veluwe. Als het de onderzoekers lukt om volledig in gevangenschap paling te kweken, is vangen van glasaal uit het wild voor de kwekerijen niet meer nodig. 

'Uiteindelijk willen we die aal kunnen voortplanten, dan kunnen we het dier kweken en kan iedereen een gekweekte aal op zijn bordje krijgen en dat is ook goed voor de wilde soort', vertelt Palstra.

Sinds kort is er een samenwerking tussen verschillende onderzoeksinstituten in Europa en daarbuiten, waaronder in Japan. Daar wordt veel van verwacht. 

'De Japanse aal is een andere soort, maar het is wetenschappers daar gelukt om dieren in gevangenschap voort te planten. Nu we samenwerken, kunnen we kennis delen en misschien werkt het ook bij de Europese soort', besluit de onderzoeker.